Tokeijikake no Ley Line -Tasogaredoki no Kyoukaisen-

เนื้อหาด้านล่างเผยแพร่ครั้งแรกวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 2013 ที่ http://vermillionend.exteen.com

สามารถอ่าน Review เกมได้ที่ https://goshujin.tk/index.php?topic=11044.0

---

　　สวัสดีครับ กลับมาอีกครั้งกับ VermillionEnd, ช่วงนี้ก็ยังคงยุ่งอยู่กับการเรียนเช่นเคย แต่กลางเดือนสิงหาคมก็คงจะว่างมากขึ้นแล้วล่ะครับ ……เกมที่นำมาให้ดูในครั้งนี้ก็คือ Tokeijikake no Ley Line  -Tasogaredoki no Kyoukaisen- (เส้นตัดของฟันเฟือง  -เส้นขอบฟ้าแห่งยามสนธยา- ) เกมนี้เป็นเกมที่วางจำหน่ายเมื่อปีที่แล้วของค่าย UnisonShift Blossom  ธีมฉากในเรื่องก็น่าสนใจดี(ฉากเป็นโรงเรียนพิศวง) ส่วนอุชิโอะที่เป็นนางเอกหลัก(?)ก็เท่มากเลยล่ะครับ

ป.ล. เกมนี้มีภาคต่อคือ Tokeijikake no Ley Line -Zan'ei no Yoru ga Akeru Toki- (เส้นตัดของฟันเฟือง  -ยามที่ร่องรอยหลงเหลือของรัตติกาลเข้าสู่รุ่งสาง- ) และภาคต่อก็มีน้องสาวด้วยล่ะครับ แต่ดันไม่มีรูท ……แต่ช้าก่อน !  ได้ยินมาว่าเกมจะไม่จบแค่สองภาคล่ะครับ ภาคหน้าเธออาจจะมีรูทก็เป็นได้

時計仕掛けのレイライン -黄昏時の境界線-

Tokeijikake no Ley Line -Tasogaredoki no Kyoukaisen-
A Clockwork Ley Line -The Borderline of Dusk-

เส้นตัดของฟันเฟือง -เส้นขอบฟ้าแห่งยามสนธยา-

คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจาก Official Web Site (UNiSONSHIFT:Blossom)

Story & Stage

“โดยมีโรงเรียนพิศวงที่มีโลกสองโลกซึ่งถูกแบ่งออกเป็นกลางวันและกลางคืนเป็นฉาก เป็นเรื่องราวของคนสามคนซึ่งมีนิสัยต่างกันที่จะต้องมาต่อกรกับปัญหายุ่งยากซึ่งมีเวทมนตร์เข้ามาเกี่ยวด้วย”

ตัวเอกนั้นได้มายังโรงเรียนประจำกลางภูเขาในฐานะนักเรียนใหม่ ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่มีหอนาฬิกาขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่

ทว่า ในวันแรกที่เข้าเรียน จู่ๆก็ต้องเข้าไปพัวพันกับปัญหา แล้วก็เผลอทำรูปปั้นท่าทางราคาแพงตรงทางเข้าโรงเรียนพังจนได้

ครูใหญ่บอกมาว่าจะให้ไปทำงานชดเชยค่าเสียหายซักพัก แล้วตัวเอกก็ถูกส่งไปสังกัดใน “หน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ” พร้อมๆ กับนักเรียนชายอีกคนที่เป็นสาเหตุของปัญหา

พอลองไปที่ห้องสำนักงานย่อยซึ่งอยู่ในหอสมุดใต้ดินขนาดใหญ่ ก็พบว่าที่นั่นมีเด็กสาวคนหนึ่งรออยู่ด้วยท่าทางเฉยชา

ทั้งๆที่ทั้งสองยังไม่เข้าใจอะไรเท่าไร เด็กสาวได้เอ่ยขึ้น

“โรงเรียนนี้มีเวทมนตร์ของแท้อยู่”---------

พอพูดจบ พร้อมๆกับเสียงระฆังของหอนาฬิกาที่ดังขึ้น  “โลกรัตติกาล” ก็ได้ปรากฏขึ้นมาและรวมเข้าด้วยกันกับตึกเรียน

งานของหน่วยงานคือแก้ปัญหาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพวกไสยศาสตร์ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียน

และแบบนี้ ในขณะที่ตัวเอกถูก Myst (ของดูต่างหน้า)หลายๆอย่างปั่นหัวไปพลางๆ ก็ได้ทำงานเพื่อโรงเรียนไป ทว่า------

โทคุสะ (หน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ)

ชื่อของกลุ่มที่พวกตัวเอกสังกัดอยู่

จะมีคำไหว้วานหรือเรื่องปรึกษามาจากครูใหญ่และพวกนักเรียนคนอื่น

พวกนักเรียนทุกคน ไม่ว่าจะเป็นกลางคืนหรือกลางวันต่างก็รู้ถึงการมีอยู่ของสำนักงาน และถูกทางโรงเรียนบอกไว้ว่า “ถ้ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นหรือมีปัญหาอะไรล่ะก็ ให้มาปรึกษาที่นี่ได้”

ในโรงเรียนนั้น ถือเป็นสิ่งเดียวที่พวกกรรมการรักษาระเบียบไม่สามารถไล่กลับไปตอนหลังเลิกเรียนได้

เดิมที่นั้นมีตัวตนอยู่มาตั้งแต่ตอนก่อตั้งโรงเรียน แต่เพราะไม่ได้ทำหน้าที่มานาน ชิชิงาทานิ อุชิโอะก็ต้องเลยรื้อฟื้นให้กลับมาด้วยตัวคนเดียว

โรงเรียนเท็นบินรูริ

“โรงเรียนเท็นบินรูริ” ซึ่งจะกลายเป็นฉากของเรื่องนั้น เป็นโรงเรียนประจำที่มีหอนาฬิกาขนาดใหญ่เป็นความประทับใจแรก

มีพวกวัตถุโบราณแปลกๆที่มีค่าทางโบราณคดี, เอกสารเก่าแก่, ของโบราณ หรือของเก่าๆที่มีที่มาน่าสนใจ ถูกสะสมรวมรวมไว้จากทั่วโลกอย่างลับๆ  และในบรรดานั้นเองก็มีอุปกรณ์เวทมนตร์ที่มีพลังน่าพิศวงอย่างแท้จริง “ของดูต่างหน้า” อยู่ด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น ตัวโรงเรียนเองก็เป็นอุปกรณ์เวทที่ยิ่งใหญ่มากชิ้นหนึ่งเช่นกัน พอตกกลางคืน ตึกเรียนทั้งหลังก็จะถูกเชื่อมโยงเข้ากับ “โลกรัตติกาล” ซึ่งเป็นโลกต่างมิติ และก็จะพาพวกนักเรียนที่อาศัยอยู่ในโลกรัตติกาลเข้ามาเพื่อทำการเรียนการสอน

ตัว Crown Lazurit ผู้ก่อตั้งโรงเรียนเองก็เป็นแม่มดที่มีพลังพิเศษอยู่ และการรวบรวมเหล่าแม่มดที่ครอบครองศาสตร์เวทหรือพลังพิเศษมากมายที่ได้สูญหายไปไว้มาเก็บรักษา… ผนึกไว้นั้นก็คือเป้าหมายในการก่อตั้งโรงเรียน

ในปัจจุบัน มีคนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของโรงเรียนอยู่เพียงน้อยนิด และได้ถูกบริหารจัดการในฐานะ “โรงเรียน” ธรรมดา

พอพวกนักเรียนกลับมาถึงหอพักแล้ว ปกติจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก

เหตุผลนั้นว่ากันว่าก็เพื่อความปลอดภัยของเจ้าตัวกับเพื่อรักษาความลับของโลกรัตติกาลเอาไว้

หอพักจะแบ่งเป็นฝั่งตะวันออกกับฝั่งตะวันตก แต่พวกตัวเอกที่เป็นสมาชิกของหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติทุกคนมีห้องอยู่ที่ฝั่งตะวันออก

เวทมนตร์กับมาเกีย(แม่มด)

ตัวละครในชิ้นงานส่วนใหญ่จะเป็นมนุษย์ธรรมดา และเรื่องลึกลับทั้งหมดนั้นก็มีสาเหตุมาจาก “ของดูต่างหน้า” อุปกรณ์เวทมนตร์ซึ่งมีอยู่ในโรงเรียน

แต่จะก่อให้เกิดปรากฏการณ์ได้แค่ที่เป็นไปตามกฎของอุปกรณ์ชิ้นนั้นๆเท่านั้น ทำให้ขอแค่เข้าใจลักษณะพิเศษของอุปกรณ์ได้ แม้แต่มนุษย์ธรรมดาก็ยังสามารถต่อกรกับมันได้

ถึงอย่างนั้น ว่ากันว่าในบรรดานั้นก็ยังมีอยู่หยิบมือหนึ่งที่เป็นมนุษย์พิเศษที่เรียกกันว่า “มาเกีย (แม่มด)” ซึ่งเป็นผู้ครอบครองพลังอย่างพวกศาสตร์เวทอยู่เช่นกัน

โลกรัตติกาล

พร้อมๆกับเสียงระฆังจากหอนาฬิกาที่ดังขึ้น โลกที่ต่างกันออกไปจากโลกนี้ก็จะปรากฏขึ้นมาเฉพาะในอาคารเรียน

แทบจะไม่ต่างกับโลกจริงในปัจจุบันเลย  แต่เป็นสภาพที่เหมือนเป็น “โลกที่มีแค่กลางคืนเท่านั้น”  ในเวลานี้ทางออกไปนอกโรงเรียนจะหายไปโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถออกไปนอกโรงเรียนได้

ผู้อาศัยอยู่ในโลกรัตติกาลเองก็ใช้ชีวิตในโรงเรียนที่ธรรมดามากๆไป ไม่มีอะไรต่างไปจากมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในโลกธรรมดาเลย แต่ว่าเพราะพวกเขารู้จักเพียงแค่ “กลางคืน” เท่านั้นก็เลยไม่รู้ว่ามีโลกกลางวันอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากมนุษย์ในโลกปกติเองก็ไม่รู้จัก “โลกรัตติกาล” เช่นกัน ผู้คนที่สามารถไปมาระหว่างสองโลกได้ก็เลยมีจำกัดมาก

Myst (ของดูต่างหน้า)

อุปกรณ์เวทมนตร์หลายอย่างที่ถูก Crown Lazurit ผู้ก่อตั้งโรงเรียนสะสมไว้นั้นได้ถูกเก็บรักษาหรือผนึกไว้ในห้องเก็บสมบัติซึ่งอยู่ใต้ดินลึกเข้าไปอีกจากหอสมุดที่อยู่ใต้ดินของโรงเรียน

อุปกรณ์เวทมนตร์เหล่านี้ที่อยู่ภายใต้การดูแลของโรงเรียนนั้นจะถูกเรียกว่า “Myst (ของดูต่างหน้า)”

ในบรรดาของดูต่างหน้านั้น แต่ละชิ้นจะมีพลังที่ต่างกันออกไป บางชิ้นยังมีวันหมดอายุหรือเงื่อนไขจำกัดอีกด้วย นอกจากนี้ ในการใช้งานมันนั้นพลังเวทที่แฝงอยู่ในตัวผู้ใช้คือสิ่งจำเป็น บางครั้งในกรณีที่พลังเวทมีไม่พอ ก็จะเรียกร้องอะไรซักอย่างมาเป็นสิ่งชดเชยด้วยเช่นกัน

ของดูต่างหน้าจะปรากฏตัวต่อหน้ามนุษย์ที่ต้องการพลังนั้น หรือไม่ก็ดึงดูดมนุษย์ให้เข้าไปหา

บางครั้งมนุษย์ที่ใช้ของดูต่างหน้าก็ใช้มันไปโดยที่ไม่เข้าใจถึงสิ่งชดเชยที่ของดูต่างหน้าเรียกร้อง แล้วก็กลายเป็นปัญหา

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีบันทึกสารบัญที่ในตอนก่อตั้งโรงเรียน ผู้ก่อตั้งได้เขียนข้อมูลประเภทและพลังของของดูต่างหน้าทั้งหมดเอาไว้อยู่ด้วย ซึ่งบันทึกสารบัญนั้นได้ถูกเก็บรักษาไว้ในหอสมุดใต้ดินของโรงเรียน

กรรมการรักษาระเบียบ

กรรมการรักษาระเบียบคือพวกนักเรียนที่มีหน้าที่ส่งนักเรียนทุกคนจากตึกเรียนกลับเข้าหอพักก่อนที่ระฆังของหอนาฬิกาจะดัง

มีสิทธิพิเศษที่ถ้าเพื่อหน้าที่แล้ว ถึงจะเป็นวิธีการที่รุนแรงนิดหน่อยก็ได้รับอนุญาตให้ใช้ได้

เนื่องด้วยหน้าที่ของพวกเขา ทำให้พวกเขาทุกคนรู้ถึงการมีอยู่ของโลกรัตติกาล และพวกเขาเองก็รู้ตัวว่ากำลังทำงานที่พิเศษอยู่

ด้วยเหตุนั้น การเป็นกรรมการรักษาระเบียบได้นั้นจะต้องได้รับอนุญาตและผ่านการพิจารณาจากทางโรงเรียน

สำหรับทางโรงเรียนแล้วนั้น นักเรียนที่มีพลังเวทแฝงอยู่มากหรือนักเรียนที่มีแนวโน้มว่าในอนาคตจะมีพลังเวทเพิ่มขึ้นสูงจะถูกเลือกมาเป็นกรรมการรักษาระเบียบ




Character

“ยัยนั่นไม่มีความคิดที่จะร่วมมือกับพวกเราเลยน้า”

โคงะ　มิจิรุ

久我　満琉

- ตัวเอกผู้ถูกจดหมายนำทางมา

- สมาชิกหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

ตัวเอกซึ่งเป็นนักเรียนใหม่ เพราะมีจดหมายปริศนาแนะนำให้มาเข้าโรงเรียนส่งมาถึง ก็เลยมาเข้าโรงเรียนเอกชนเท็นบินรูริ

ในวันแรกที่มาถึง เพราะอุบัติเหตุบางอย่าง ก็เลยเผลอทำรูปหล่อทองแดงที่อยู่ในสวนกลางแตก และเพื่อชดเชยค่าเสียหาย ครูใหญ่ก็เลยให้เข้าไปสังกัดอยู่ในหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ (ชื่อย่อ : โทคุสะ)

วิธีพูดนั้นค่อนข้างหยาบและดูเหมือนเป็นพวกหัวรุนแรง แต่โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนดูแลคนอื่นดี และสุดท้ายก็ต้องเข้าไปพัวพันกับปัญหาลำบากใจเข้าบ่อยๆ

ไม่ได้เป็นคนหัวช้าเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังตามความคิดของอุชิโอะไม่ทันอยู่บ่อยๆ ในตอนนั้นก็จะรู้สึกไม่พอใจทุกครั้งไป

รู้สึกว่าอุชิโอะเป็นคู่แข่งด้วยเช่นกัน ชอบมีปัญหากันไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งอยู่บ่อยๆ

อาจจะไม่ค่อยชอบชื่อตัวเองเท่าไรก็เป็นได้ เพราะไม่ชอบให้คนอื่นเรียกว่า “มิจิรุ”

“อา ไม่เอาน่า อย่ามัวแต่ทะเลาะกันสิ”

คาราสุมะ　โคทาโร่

烏丸　小太郎

- คนใจอ่อนที่ผ่านความยากลำบากมาเยอะ

- สมาชิกหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

เป็นนักเรียนใหม่เช่นเดียวกับตัวเอก และเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน

โดนยัดเยียดชื่อเล่นให้ว่า “โอะมารุ”

เป็นสาเหตุของเรื่องที่ทำให้มิจิรุไปทำรูปหล่อทองแดงพังเช่นกัน ก็เลยต้องไปสังกัดอยู่ในหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติด้วยกัน

ในบรรดาโทคุสะทั้งสามคนนั้นถือเป็นคนที่มีสติปกติดีที่สุด มีหน้าที่คอยเข้าไปแทรกกลางระหว่างมิจิรุกับอุชิโอะแล้วก็ไกล่เกลี่ยทำนองว่า “น่าน่า” “ใจเย็นก่อนเถอะ” อยู่เสมอ

ไม่สามารถทิ้งคนที่กำลังลำบากไว้เฉยๆได้ มีความรับผิดชอบสูงเช่นกัน แล้วก็มีนิสัยดี ชอบช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่คิด แต่กลับเป็นคนดวงซวยโดยกำเนิดที่จะเชื้อเชิญปัญหาเข้ามา

เนื่องจากถิ่นกำเนิดค่อนข้างบ้านนอก ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องในเมืองเท่าไร แล้วก็จะตกใจกับหลายๆเรื่องอยู่บ่อยๆ

“คิดว่าที่นี่เป็นแค่โรงเรียนธรรมดางั้นเหรอคะ เรื่องนั้นเสียใจด้วยนะคะ”

ชิชิงาทานิ　อุชิโอะ

鹿ケ谷　憂緒

- สาวน้อยผู้โดดเดี่ยวที่ฉลาดหลักแหลม

- สมาชิกหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

นักเรียนชั้นปีสองที่ดูแลหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติเพียงลำพังมาจนถึงตอนที่พวกตัวเองเข้ามา

ปกติจะค้นหาและแก้ไขปัญหาจากเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นในโรงเรียน แต่ก็จะเก็บรวบรวม “ของดูต่างหน้า” ที่ถูกปลดผนึกเข้าโดยมิจิรุเช่นกัน

ฉลาดและสุขุมเยือกเย็น ถึงจะเป็นพวกที่หัวดีจนเกินไปจนแปลกแยกจากคนอื่น แต่ก็สุภาพและมีมารยาทดี ทว่า ก็มีบรรยากาศอันโดดเดี่ยวที่ไม่ยอมปล่อยให้คนอื่นมาเข้าใกล้ได้อย่างสบายๆอยู่

มีด้านที่หัวดีเกินไปจนเอ๋อๆอยู่บ้าง ขี้เล่นนิดหน่อยบ้าง อยู่เช่นกัน  แต่ก็แทบจะไม่แสดงออกมาให้เห็นเลยจนกว่าจะเชื่อใจ

เพื่อเป้าหมายแล้ว มีด้านที่เป็นคนโหดร้ายรุนแรงที่ถึงจะต้องใช้วิธีที่บังคับนิดหน่อยก็ทำได้อยู่เหมือนกัน

ในตอนแรกนั้น ทำท่าทีว่าไม่สนใจพวกตัวเอกสองคนที่ถูกผู้อำนวยการยัดเยียดมาเลยแม้แต่น้อยให้เห็น แต่ในที่สุดก็ค่อยๆเปิดใจให้

“นะ นะ นะ นะ นี่คือท่าอุ้มเจ้าหญิงที่ใฝ่ฝัน !”

ฟุโรยามาจิ　เนโกะ

風呂屋町　眠子

- เด็กผู้หญิงบ้าๆบอๆ ที่ชอบจินตนาการเพ้อฝัน

- ผู้อาศัยอยู่ในโลกรัตติกาล

มนุษย์ในโลกรัตติกาล อยู่ชั้นปีหนึ่ง  และเป็นนักเรียนธรรมดาที่ไม่มีหน้าที่อะไรเป็นพิเศษ

ในบรรดาคนรอบข้างตัวเอกนั้นถือเป็นคนที่เข้าหาอย่างสนิทสนมที่สุด ดูเผินๆ จะเห็นเป็นนางเอกที่ปกติธรรมดา แต่น่าเสียดายที่พอเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับตัวเอก นิสัยที่ชอบจินตนาการอะไรแปลกๆ(ค่อนข้างวิตถารนิดหน่อย)ของตัวเองก็เลยตื่นขึ้นมา

เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักที่มีนิสัยสดใสร่าเริงและมองโลกในแง่ดี ในกิริยาวาจานั้นมีส่วนที่ดูเอ๋อๆ อยู่หลายจุด แต่เจ้าตัวกลับไม่คิดว่าตัวเองเอ๋อเลยแม้แต่น้อย

โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนมีอัธยาศัยดี แต่ก็เป็นคนเครียดง่ายนิดหน่อย ตอนที่พบคนอื่นเป็นครั้งแรกก็มักจะทำอะไรพลาดหลายๆอย่าง

ตั้งแต่ที่เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้ตัวเอกก็อยู่ในสภาพที่มีจินตนาการอันแสนวิเศษทุกความเป็นไปได้ตั้งแต่ฉากอาบน้ำยันการมาลักพาตัวหนีไปในพิธีแต่งงาน โลดแล่นอยู่ในหัว แล้วจะก็หน้าแดงอยู่บ่อยๆ

“ก่อนอื่น ไปที่นั่นก็ดี ถ้าไม่รีบล่ะก็กลางคืนจะมาถึงซะก่อน”

มิบุ　สึบากิ

壬生　鍔姫

- กรรมการรักษาระเบียบผู้รับผิดชอบเวลาสนธยา

- กรรมการรักษาระเบียบผู้คอยปกป้องความลับของกลางวันและกลางคืน

กรรมการรักษาระเบียบ เป็นคนรับผิดชอบหน้าที่เดินตรวจตราในโรงเรียนว่าหลังเลิกเรียนยังมีนักเรียนหลงเหลืออยู่หรือไม่ เป็นนักเรียนชั้นปีสอง

เป็นคนหนักแน่นที่เข้มงวดกับตัวเอง มีความรับผิดชอบสูง แถมยังดูแลคนอื่นดีด้วย ถึงตัวเองจะไม่ได้ประโยชน์ก็จะยังทำเพื่อคนอื่น

เพราะรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูแข็งแกร่งกับวิธีการพูด เลยทำให้คนอื่นเห็นว่าเป็นคนที่ดูเข้มงวดไม่ยืดหยุ่น แต่จริงๆแล้วถ้าลองพูดคุยกันดูล่ะก็จะรู้ว่าไม่ใช่คนที่พูดกันไม่รู้เรื่องถึงขนาดนั้น

เจ้าตัวเองก็อยากจะพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนิทสนม แต่ว่าตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะทำแบบนั้นไม่ได้ เลยเผลอทำตัวเป็นคนใจแข็งมั่นคงแบบแปลกๆเข้า และเรื่องนั้นพอประกอบกับรูปลักษณ์ภายนอกและตำแหน่งแล้ว ก็เลยถูกคนอื่นถอยออกห่าง

สำหรับเรื่องของหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาตินั้น ได้คาดหวังไว้เป็นอย่างดีว่าจะทำงานในส่วนที่พวกตัวเองยื่นมือไปไม่ถึงให้

“อ๋า มองอะไรอยู่น่ะ ?  มีอะไรจะบ่นเรอะไง ?”

มุราคุโมะ　ชิซุกะ

村雲　静春

- กรรมการรักษาระเบียบที่เป็นคู่หูของสึบากิ

- กรรมการรักษาระเบียบผู้คอยปกป้องความลับของกลางวันและกลางคืน

กรรมการรักษาระเบียบที่จับคู่กับมิบุ สึบากิ แล้วเดินตรวจตราอาคารเรียน

เป็นนักเรียนชั้นปีสอง

มีนิสัยปากเสีย ใจร้อน จู่ๆก็เลือดขึ้นหน้า อัธยาศัยนั้นจะว่าดีก็ไม่ได้แต่ก็ไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้น ปกติจะมีสีหน้าหงุดหงิดอยู่เสมอ แต่ก็ทำงานได้อย่างเที่ยงตรง

ดูเหมือนจะเคารพผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่า และจะเชื่อฟังมิบุ สึบากิซึ่งเป็นคู่หูในการทำงาน

เรียกหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติด้วยชื่อย่อว่า “โทคุสะ”  และกำลังสงสัยว่าโรงเรียนจำเป็นต้องมีหน่วยงานอื่นนอกเหนือจากกรรมการรักษาระเบียบของพวกตนเองจริงๆหรือ

ไม่ค่อยชอบใจเรื่องที่โคงะ มิจิรุไม่ยอมปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นรุ่นพี่

มีพี่สาวฝาแฝดอยู่ แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะเธอได้เลยในทุกๆด้าน

เหล่านักเรียนโลกกลางวัน (เรียงจากซ้ายไปขวา)

คุโรดานิ　มายะ

黒谷　真弥

เพื่อนร่วมชั้นของมิจิรุกับโอะมารุ

เป็นนักเรียนชั้นปีหนึ่ง

ชอบงานเทศกาล เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณของการบริการที่อยากทำให้ทุกคนตกใจและความสุข มีนิสัยเหมือนเป็นเอนเตอร์เทนเนอร์ที่คอยทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมา

มีช่วงเวลาที่เอาตัวเองเป็นใหญ่อยู่เหมือนกัน แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด มีเพื่อนเยอะโดยไม่แบ่งแยกชายหญิง ปกติจะพยายามเต็มที่และร่าเริงมากอยู่เสมอ

เป็น S นิดหน่อย มีด้านที่พอมองโยชิดะ โซอาระตัวสั่นแล้วจะมีความสุขอยู่ด้วย แต่สำหรับตอนนี้ก็ระวังไม่ให้ทำเกินไปอยู่

โยชิดะ　โซอาระ

吉田　そあら

เพื่อนร่วมชั้นของมิจิรุกับโอะมารุ

เป็นนักเรียนชั้นปีหนึ่ง

มีนิสัยสงบเสงี่ยมเรียบร้อย, ขี้อาย และขี้กลัวโดยพื้นฐาน ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้มาเข้าเรียนในโรงเรียนที่เต็มไปด้วยข่าวลือน่ากลัว แล้วก็มานั่งเสียใจภายหลังนิดหน่อย

พอฟังเรื่องที่คุโรทานิ มายะพูดขึ้นมา ก็จะพูดว่า “หยุดเถอะน้า---” ไปพร้อมๆกับปิดหูและตัวสั่น (แต่ก็ยังได้ยินเรื่องที่ลอดผ่านช่องว่างของมือมาจนได้”

ถูกเพื่อนร่วมชั้นทุกคนมองด้วยสายตาที่อบอุ่นซึ่งชวนให้ยิ้มขึ้นมาได้

เหล่านักเรียนโลกรัตติกาล (เรียงจากซ้ายไปขวา)

คาสุกะ　มายูมิ

春日　真由美

นักเรียนโลกรัตติกาล อยู่ชั้นปีหนึ่ง

เป็นเพื่อนคนหนึ่งของเนโกะ

เพราะนิสัยที่พอครุ่นคิดเรื่องอะไรซักอย่างแล้ว ก็จะไม่สนใจเรื่องอื่นไป ทำให้เป็นคนขี้ลืมอย่างรุนแรง ชอบลืมของหลายอย่างไว้บ่อยๆ

น่าจะเรียกได้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงรั่วๆมากกว่าเด็กผู้หญิงซุ่มซ่าม แต่ก็เป็นคนมองโลกในแง่ดี

“เอ๊ะ เอาไปวางไว้ที่ไหนกันนะ ?  เอ๊ะ เอ๋~~ ?” คือคำพูดติดปาก

อิบะ　คุมิโกะ

射場　久美子

นักเรียนโลกรัตติกาล อยู่ชั้นปีสอง

เป็นเด็กผู้หญิงผมชอร์ตคัตที่มีท่าทางร่าเริง มีชีวิตชีวา และมั่นใจในตัวเอง มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันกับชิจิบัง ฮินะเสมอ

มีนิสัยใจกว้างและชอบดูแลคนอื่น เป็นที่พึ่งพาของเพื่อนร่วมชั้นได้ดี เจ้าตัวเองก็ชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่พอตัวเช่นกัน

ชิจิบัง　ฮินะ

七番　雛

นักเรียนโลกรัตติกาล อยู่ชั้นปีสอง

ให้ความรู้สึกว่าชอบเหม่อลอย เป็นเด็กผู้หญิงที่มีท่าทางเอ๋อๆ เหมือนจะง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา

ถึงทักไปก็จะตอบกลับมาอย่างจืดจาง แต่ก็แค่มีนิสัยแบบนั้นเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ชอบสังคม แต่ก็ไม่ได้ขี้อายด้วยเหมือนกัน

ชอบทั้งโรงเรียน ทั้งเพื่อนร่วมชั้นทุกคน

“เอาล่ะได้เวลาแล้ว ที่ปรากฏอยู่ข้างหน้า !  ก็คือโลกรัตติกาล กับพวกผู้คนที่อาศัยอยู่ในโลกรัตติกาลยังไงล่ะ ! !”

สึซึราโอริซากะ　ฟุฮิโตะ

九折坂　二人

- ครูใหญ่ตัวเล็กที่บริหารทั้งโรงเรียนได้ด้วยตัวคนเดียว

เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งเก้าอี้ครูใหญ่โรงเรียนเท็นบินรูริ แต่อายุจริงนั้นยังไม่ทราบแน่ชัด มีชื่อเรียกว่า “ครูใหญ่”

ปกติจะมีท่าทางไม่สนโลก เวลาแสดงความรู้สึกก็จะแสดงออกมาด้วยกิริยาวาจาที่ถูกขยายให้รุนแรงผิดปกติราวกับเป็นละคร

มีนิสัยเหมือนตัวปิเอโร่ที่ไม่ค่อยเข้าใจนักว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ เป็นคนชอบหัวเราะ แม้แต่กับเรื่องที่ไม่น่าสนใจเท่าไรก็ยังหัวเราะออกมาดังๆได้ทันที

ถึงจะเห็นเป็นเด็กตัวเล็กแบบนี้ แต่ก็ทำงานหลายๆอย่าง ทั้งหาเงินทุนของโรงเรียนเองบ้าง ทั้งสอนหนังสือในโลกรัตติกาลด้วยตัวเองบ้าง

ทำงานทั้งเช้าตรู่ ทั้งกลางดึกอยู่เสมอ ส่วนเรื่องที่เอาเวลาตอนไหนไปนอนกันแน่นั้นก็ยังเป็นปริศนาอยู่

เป็นตัวละครที่เป็นจุดศูนย์กลางของฝั่งโรงเรียน และเป็นคนลึกลับที่มีความลับให้สงสัยอยู่มาก

“จี้~”

นิโนะมาเอะ

一

- สิ่งมีชีวิต(?) ตัวยาวสีขาว

สิ่งมีชีวิตที่ดูคล้ายพังพอนสีขาว จะมาพันรอบคอของครูใหญ่อยู่เสมอ ดูเหมือนจะไม่ใช่สัตว์เลี้ยง แต่เป็น “เพื่อน”

พอครูใหญ่พูดด้วย  ก็จะตอบกลับมาด้วยเสียงร้องน่ารักอย่างพวก “จี้~จี้” “จิ๊~”

นอกจากครูใหญ่แล้วจะไม่ติดใครเลย และไม่คิดจะเข้าใกล้ด้วย

“ก็เพราะอย่างนั้นล่ะ แล้วฉันจะพูดอะไรดีนะ”

ริโตะ

リト

- สาวน้อยแห่งหอสมุดใต้ดินผู้มากไปด้วยปริศนา

- สมาชิกสนับสนุนของหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

นักเรียนหญิงปริศนาที่ปกติจะอยู่เพียงลำพังคนเดียวในหอสมุดใต้ดินอันกว้างใหญ่

มีความรู้เกี่ยวกับศาสตร์เวทอย่างละเอียดลึกซึ้ง และใช้ความรู้กับความจำนั่นมาช่วยสนับสนุนหน่วยงานสำรวจเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

ดูเหมือนจะสนุกกับการที่ได้พูดคุยกับคนอื่น ปกติก็จะต้อนรับคนที่มาหอสมุดเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

ดูเผินๆ แล้วการตอบสนองที่จะตอบคำถามได้เฉพาะเรื่องที่ถามไปอย่างตรงจุดเท่านั้น นั้นเหมือนกับการจงใจแกล้ง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายอยู่เลยแม้แต่น้อย

จะเรียกคนอื่นนอกจากตัวเองด้วยชื่อเต็มเสมอ และจะถือหนังสือเล่มใหญ่ที่ดูเก่าแก่ไว้ตลอด