เนื้อหาด้านล่างเผยแพร่ครั้งแรกวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 2014 ที่ http://vermillionend.exteen.com
สวัสดีครับ
กลับมาพบกันอีกครั้งตอนต้นเดือน… เทอมนี้เรียนหนักพอสมควรเลยล่ะครับ
ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาไปทำอย่างอื่นเท่าไร
จะเรียกว่ายุ่งสุดๆจนไม่มีเวลาเล่นเกมเลยก็ว่าได้ (แต่สถานการณ์น่าจะดีขึ้นหลังเข้าเดือนพฤศจิกายนไปแล้ว)
เกมที่นำมาให้ดูวันนี้คือ
Tenshin Ranman - Lucky or Unlucky!? ของค่าย Yuzusoft
ครับ (เกมวางจำหน่ายเมื่อปี
2009) เกมนี้เป็นเกมที่ผมตั้งใจว่าจะเล่นในเดือนนี้
สิ่งที่ทำให้ผมสนใจในเกมนี้คือจิโตเสะ ซานะ ตัวละครน้องสาวของเกมนี้ครับ
ซานะเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามและมีเสียงเล่าลือดีมาก
ผมเลยสนใจน่ะครับ
天神乱漫 LUCKY or UNLUCKY!?
Tenshin Ranman - Lucky or Unlucky!?
คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจาก Official Web Site (Yuzusoft)
ชีวิตธรรมดาของจิโตเสะ ฮารุกิ
ตัวเอกของเรื่องนั้นเป็นชีวิตที่สงบสุขมากๆ
ถ้าทำโทรศัพท์มือถือตก ก็จะหล่นลงไปในน้ำ
ทำกระเป๋าสตางค์หายไปเท่าไรแล้วก็ไม่รู้
ถ้าปั่นจักรยานจะเจอกับอุบัติเหตุ
ถ้าเดินไปในเมืองจะโดนหาเรื่อง
……ถึงมองจากคนอื่นแล้วจะเห็นเป็นเหมือนเรื่องโชคร้าย
แต่การไม่คิดว่าเรื่องระดับนี้เป็นปัญหานั้นคือชีวิตประจำวัน “ธรรมดา” สำหรับเขา
ในระหว่างที่ฮารุกิได้ประนีประนอมกับปัญหาที่เข้ามาอย่างไม่ขาดสายและใช้ชีวิตไปอย่างสงบสุข(?)นั้นเอง “สิ่งนั้น” ก็ได้มาเยือน
วันหนึ่ง จู่ๆก็มีพัสดุปริศนาส่งมาถึง
เป็นพัสดุที่ไม่มีทั้งชื่อที่อยู่ผู้รับหรือชื่อผู้ส่งเขียนไว้
มีแค่สติกเกอร์ที่บ่งบอกว่าเป็น “สิ่งมีชีวิต” แปะไว้เท่านั้น
ถึงจะเป็นฮารุกิที่ใช้ชีวิตธรรมดาที่เต็มไปด้วยปัญหาก็เถอะ
แต่ของข้างในไม่ใช่สิ่งที่จะคาดเดาได้แต่อย่างใด
ใครจะไปคิดว่าจะมี “เด็กผู้หญิง”
ถูกส่งมา……
แต่นี่นั้นไม่ใช่ “โชคร้ายใหม่”…………แต่เป็น “โชคดีครั้งแรก” และเป็นการเริ่มต้นของความวุ่นวาย
เด็กสาวที่บอกว่า “มาเพื่อปัดเป่าโชคร้ายของฮารุกิ
!” ได้อ้างว่าตัวเองเป็น “เทพเจ้า”
และจะมาอยู่ที่บ้านของเขาเพื่อปกป้องเขาจากโชคร้าย แต่ว่า……
การกระทำของเธอนั้นกลับสร้างปัญหาใหม่
และปัญหาเล็กๆก็ยังกลายเป็นความวุ่นวายที่คนรอบข้างเองก็ถูกลากเข้าไปเกี่ยวด้วย !
ในชีวิตประจำวันที่แสนวุ่นวายนั้น “โชคดี”
ที่ฮารุกิได้มาไว้ในมือจะนำพาอะไรมากันนะ ?
เป้าหมายของเด็กสาวที่บอกว่าตัวเองเป็นเทพเจ้าคืออะไร
?
โชคร้ายที่ติดตัวฮารุกิจะหายไปหรือไม่ ?
ใช่แล้วล่ะ คำตอบนั้นอยู่ในชีวิตประจำวันที่แสนยุ่งเหยิงซึ่งกำลังจะเริ่มขึ้นนับจากนี้ไป !
Character
World
Character
“เดี๋ยวก่อนสิ ! แบบนั้นเนี่ยนะ !?”
จิโตเสะ ฮารุกิ
千歳 春樹
ตัวเอกของเรื่อง
โชคร้ายมาตั้งแต่เกิดและใช้ชีวิตที่ผ่านความยากลำบากหลายๆอย่างมา
แต่ก็มีครอบครัวและเพื่อนที่คอยสนับสนุนอยู่เช่นกัน ตอนนี้กำลังใช้ชีวิตไปอย่างมองโลกในแง่ดี
โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนมีนิสัยอ่อนโยน
ชอบช่วยเหลือคนอื่น
เนื่องจากเมื่อก่อนพอออกไปในเมืองแล้วมักจะโดนหาเรื่องอยู่บ่อยๆ ก็เลยชินกับพวกการทะเลาะวิวาท
“ฮะฮะฮะ ปฏิกิริยาตอบสนองตอนแรกของเจ้าช่างน่ารักจริงๆ
นี่คือโมเอะสินะ”
อุโนะฮานะโนะซาคุยะฮิเมะ
卯花之佐久夜姫
เทพเจ้าที่มีตัวตนอยู่ในฐานะเทพพื้นเมืองผู้ปกปักรักษาเมืองมาฮิวะมาในช่วงหลายร้อยปี
เพื่อปัดเป่าโชคร้ายของจิโตเสะ ฮารุกิ
เลยมาอยู่ที่บ้านของเขา แต่อาจเป็นเพราะมีนิสัยชอบเรื่องสนุกๆ
ก็เลยกลายเป็นตัวสร้างปัญหาอยู่บ่อยๆ
การพูดเรื่องที่เหมือนเป็นการทดสอบคนอื่นแล้วรอดูการตอบสนองคือสิ่งที่ชื่นชอบมากในช่วงนี้
ไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรก็ไม่ค่อยมีความสนใจยั่งยืนเท่าไรนัก แต่ก็มีด้านที่หึงมนุษย์ที่กำลังสนใจอยู่เช่นกัน
“เอ้านี่ ให้ เมื่อกี้เจอตัวที่สดๆใหม่ๆอยู่เลยจับมา
”
รินโด รูริ
竜胆 ルリ
เด็กผู้หญิงหูจิ้งจอกที่ตามเทพเจ้ามา
ชอบสถานที่อุ่นๆกับขนม
งานอดิเรกคือดูแลรักษาหาง
เชื่อว่าคนที่ทำให้ท่านเทพเจ้าลำบากอยู่คือตัวเอก
เลยมองตัวเอกเป็นศัตรูอยู่ด้านเดียว
มีนิสัยที่พอเจอของที่ดึงดูดความสนใจก็จะดมกลิ่นบ้างลองเลียดูบ้าง
บางทีก็เอาสัตว์ตัวเล็กๆที่จับได้มาเป็นของขวัญให้คนที่มีความรู้สึกดีๆให้ !?
“ไม่เอาอ่า! สัญญาแล้วนะ เพราะวันอาทิตย์จะไปเดทกันนะ”
จิโตเสะ ซานะ
千歳 佐奈
น้องสาวที่รักพี่ชายมากของตัวเอก
เป็นนักเรียนชั้นปีหนึ่งของโรงเรียนมิซึนางิ ทำงานบ้านทั่วไปของบ้านจิโตเสะอย่างพวกทำอาหารหรือซักผ้าได้เป็นอย่างดี
งานอดิเรกคือเฝ้าสังเกตดูพี่ชายและคอยดูแลพี่ชาย
ปกติจะมีนิสัยเรียบร้อยและอ่อนโยนกับทุกคน
แต่พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่ชายแล้วจะมีไฟแรงเกินคาด
ในเรื่องความรักนั้นจัดว่าพัฒนาช้า เป็นเด็กผู้หญิงที่พออยู่ด้วยกันสองต่อสองกับพี่ชายแล้วมีแววว่าอารมณ์จะเตลิดเปิดเปิงขึ้นมา
“เดี๋ยวสิ---! อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ
ทำตัวให้เข้มแข็งหน่อย เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอไง”
ยามาบุกิ อาโอย
山吹 葵
เพื่อนสมัยเด็กของตัวเอก
มีนิสัยตรงไปตรงมาไม่คิดมากกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
เนื่องจากมีนิสัยร่าเริง
รูปร่างหน้าตาเองก็ดี แถมยังคบหาสมาคมกับทุกคนอย่างเสมอภาคเท่าเทียมกัน
เลยเป็นที่ชื่นชอบทั้งในหมู่ชายและหญิง
แต่ดันค่อนข้างซื่อบื้อในเรื่องเกี่ยวกับความรัก
บางครั้งก็เลยทำให้คนรอบข้างตกใจอยู่บ้าง
เป็นห่วงตัวเอกที่โชคร้ายอยู่เสมอ ที่เก็บสะสมเครื่องรางหลายๆอย่างก็เพื่อนำมาเป็นของขวัญให้กับตัวเอก แต่ดูเหมือนจะยังไม่เห็นผล
“ถ้าอย่างนั้น ไปด้วยกันเลยไหมคะ
ไหนๆก็อุตส่าห์อยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้ว ”
โทคิวะ มาฮิโระ
常盤 まひろ
รุ่นพี่ในโรงเรียนมิซึนางิที่ตัวเอกไปเรียน
และเป็นประธานนักเรียน
มีผลการเรียนยอดเยี่ยม
รูปร่างหน้าตาน่าดึงดูด อ่อนโยนและสงบเงียบกับทุกคน……เลยเป็นที่ชื่นชมของพวกนักเรียน
ไม่ค่อยคิดจะสนิทกับใครอย่างลึกซึ้งเท่าไร
เลยไม่มีเพื่อนที่สนิทด้วยอยู่เลย
หน้าอกใหญ่มากขนาดที่แม้แต่ในโรงเรียนก็ยังจัดอยู่ในอันดับหนึ่งหรือไม่ก็สอง
“น่าๆ จะทำเรื่องแบบนั้นเตรียมไว้ให้ละกัน”
คาราสุบะ ยูคาริ
鳥羽 紫
อาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเอก
ถึงจะไม่ซื่อตรงกับตัวเองและทำตัวดูก้าวร้าวอยู่นิดหน่อย แต่ก็มักจะคอยคิดเรื่องต่างๆจากมุมมองทางฝั่งนักเรียนให้อยู่เสมอ
มีความเป็น S สูง ชอบไหว้วานเรื่องไร้สาระให้คนอื่นทำเป็นที่สุด
ในทางกลับกันก็มีด้านที่เกลียดการโดนสั่งในชีวิตส่วนตัวเป็นที่สุดอยู่
เนื่องจากไม่ถูกกับบุหรี่ ทำให้สูบแทบไม่ได้เลย แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ถือไว้อยู่บ่อยๆ
“วางใจได้เล้ย ! เราจะเป็นคนแก้ปัญหาให้เอง !”
โทคุสะ โฮโนกะ
木賊 朋花
เด็กผู้หญิงผู้สดใสร่าเริงที่สังกัดอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนมิซึนางิ
สนิทกับอาโอยและชอบไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกันอยู่บ่อยๆ
กระตือรือร้นอยู่เสมอ แล้วก็เป็นคนสร้างความครื้นเครงของห้องด้วยเช่นกัน
“อุฮุฮุ ชักน่าสนใจแล้วน้า~
จะเป็นเรื่องแบบไหนกันนะ สนใจสุดๆไปเลย”
ยามาบุกิ วาตารุ
山吹 渉
คุณพี่สาวที่ทำงานอยู่ในร้านกาแฟ “Robin” ที่บ้านตัวเอกเปิดกิจการอยู่
เป็นพี่สาวของอาโอย และเป็นเพื่อนกับยูคาริ อาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเอกมาตั้งแต่สมัยตอนเป็นนักเรียน ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับชาดำนั้นจัดอยู่ในระดับสุดยอด แต่กลับไม่ค่อยรู้เรื่องกาแฟนัก ชอบเรื่องรักๆใคร่ๆของคนอื่นมาก และเป็นผู้รอบรู้ของแถวบ้าน
“ไปออกเดินทางขี่มอเตอร์ไซค์ก็ดีนะเฟ้ย พอแล่นมอเตอร์ไซค์แล้วรู้สึกเหมือนได้เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ”
ชิโนโนเมะ อิโอริ
東雲 庵
เพื่อนร่วมชั้นของตัวเอก
และเป็นเพื่อนสนิท
เป็นคนบ้าๆบอๆที่ทำตัวเรียบง่ายสบายๆ
มีด้านที่ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไรก็เชื่อไปซะหมดอยู่ด้วย แต่ในทางกลับกันกลับรักษาผลการเรียนให้อยู่ในระดับท็อปคลาสของโรงเรียนไว้ได้
โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนดี แต่บางครั้งก็แหกกฎโรงเรียนหน้าตาเฉยแล้วสร้างปัญหาอยู่บ่อยๆ
“อ๊ะ อยู่ตรงนั้นน่ะ นี่ไง ข้างๆมีเด็กผู้หญิงผมยาวตัวเปียกโชก”
อาซางิ โคทาโร่
浅葱 虎太郎
เพื่อนสมัยเด็กของตัวเอก
เป็นผู้สืบทอดศาลเจ้าของท้องที่
ที่โรงเรียนอยู่คนละห้องกันก็จริง
แต่กับตัวเอกนั้นรู้จักกันมานานและสนิทกันดี
ผลการเรียนไม่ได้ย่ำแย่
แต่เพราะปากร้าย เลยลำบากในการใช้ชีวิตในระดับหนึ่ง
ตอนเด็กมีสัมผัสวิญญาณแรง และถึงจะเป็นตอนนี้ที่พลังอ่อนลงแล้วก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของสิ่งที่ไม่มีอยู่ในโลกนี้ได้
“เตรียมตัวเรียบร้อยหรือยัง ? ถึงจะเป็นครั้งแรกก็เถอะแต่ก็ไม่ต้องรีบอะไรหรอก
นับจำนวนเฉพาะแล้วสงบใจลงซะ”
จิโตเสะ ชินอิจิโร่
千歳 眞一郎
ปู่ของตัวเอก และเป็นเจ้าของร้านกาแฟ “Robin”
เป็นคนแก่ท่าทางใจดี ที่ทั้งรูปลักษณ์ทั้งท่าทางดูเป็นสุภาพบุรุษ แต่กับผู้หญิงแล้วกลับพูดจาล่วงละเมิดทางเพศออกมาซะได้ จุดที่เป็นเสน่ห์ดึงดูดคือหนวดที่ยาวออกมา
“ให้ตายสิ……แบบนี้ก็เอาไปขึ้นหน่วยกิจไม่ได้สินะ”
โอทาเกะ มิกิโอะ
老竹 幹雄
อาจารย์ผู้รับผิดชอบดูแลชั้นปีของตัวเอก
เนื่องจากเป็นคนเข้มงวดไม่ยืดหยุ่นตามรูปลักษณ์ภายนอกที่เห็น เลยถูกนักเรียนส่วนหนึ่งเกลียดเข้าWorld
เมืองมาฮิวะ
เมืองที่จะกลายเป็นฉากของเรื่อง
บริเวณรอบๆสถานีมาฮิวะซึ่งอยู่กลางเมืองนั้นจะคึกคักไปด้วยผู้คนมากมายอยู่เสมอ
แต่พอห่างจากส่วนเมืองไปจะเป็นพื้นที่เขตที่อยู่อาศัยซึ่งเงียบสงบและมีธรรมชาติหลงเหลืออยู่มาก
นักท่องเที่ยวที่มาจากที่ไกลๆเพื่อมาสักการะศาลเจ้าที่ตั้งอยู่มาตั้งแต่เมื่อก่อนก็มีจำนวนไม่น้อยเช่นกัน
โรงเรียนมิซึนางิ
โรงเรียนที่พวกตัวเอกไปเรียนกัน
เป็นโรงเรียนขนาดกลางที่มีนักเรียนอยู่ราวๆห้าร้อยคน
และมีสิ่งปลูกสร้างทั่วไปอย่างพวกโรงยิม, สนามเทนนิส, ห้องสมุด ฯลฯ อยู่พร้อม
ความรู้ความสามารถของนักเรียนนั้นอยู่ในระดับสูง นอกจากนี้กิจกรรมชมรมเองก็ประสบความสำเร็จ เลยเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในฐานะโรงเรียนที่จะเข้าไปเรียนต่อ
บ้านจิโตเสะ
บ้านที่จิโตเสะ ฮารุกิ
ตัวเอกของเรื่องอาศัยอยู่
พวกการตกแต่งภายในหรือเฟอร์นิเจอร์นั้นถูกจัดให้เข้ากันได้ดีด้วยบรรยากาศอันเงียบสงบ
อุโนะฮานะฮิเมะกับรินโด
รูริที่มาเป็นคนอาศัยในบ้านจิโตเสะนั้นจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องรับรองแขกซึ่งเป็นห้องญี่ปุ่น
นอกจากนี้ ร้านกาแฟที่ชินอิจิโร่ซึ่งเป็นปู่ได้บริหารกิจการอยู่นั้นก็ยังเชื่อมต่อกับบ้านหลังนี้ แม้แต่ในบริเวณแถวบ้าน ลูกค้าประจำที่มาดื่มกาแฟชื่อดังเองก็มีเยอะเช่นกัน
เนิน
เนินที่สามารถมองลงมายังเมืองมาฮิวะได้
เนื่องจากค่อนข้างห่างจากตัวเมือง ปกติแล้วก็เลยไม่ค่อยมีคนมากันเท่าไรนัก
ชายหาด
ชายหาดที่อยู่ห่างจากเมืองมาฮิวะไปไม่กี่สถานี
เทียบกับสถานที่แล้วจัดว่ามีคนมาเล่นน้ำค่อนข้างน้อย เป็นจุดขึ้นชื่อดีๆที่ซ่อนอยู่
ทางเดินผ่านป่า
ทางเดินผ่านป่าที่ทอดยาวมาตั้งแต่ด้านหลังของศาลเจ้าไปถึงในภูเขา
แม้แต่ในปัจจุบันที่การพัฒนาเมืองยังดำเนินต่อไปเองก็ยังคงทิวทัศน์ที่ไม่ต่างเมื่อก่อนไว้อยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น