คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจากหนังสือนิยาย
แปลมาจากหนังสือนิยาย
Chapter 3
[หน้า 190]
รถไฟกำลังหยุดลง จากสถานีคิโยมิยะซึ่งมีโรงเรียนที่ซาคุยะเรียนอยู่
มาจนถึงหมู่บ้านมินาคามินั้น ถ้าใช้รถไฟความเร็วสูงจะกินเวลาไม่ถึง 30 นาที
ในขณะที่มองทิวทัศน์ที่เห็นจนคุ้นตากำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ก็นึกถึงโทรศัพท์ที่คุยกับโคสุเกะ
หลังจากคดียามาวาโระเมื่อวันก่อน
ที่ได้ติดต่อกับโคสุเกะก็คือตอนที่ผ่านไปแล้วหนึ่งวันจากที่คดีจบลง
วันที่เกิดเรื่องนั้นเหนื่อยล้าหมดแรงหลับไปทันที
แล้ววันต่อมาก็โดนข่าวลือที่แพร่กระจายต่อไปเรื่อยๆปั่นหัวเล่น
โคสุเกะซึ่งได้ฟังเรื่องคดีจากซาคุยะนั้น
หลังจากครุ่นคิดอยู่นานก็พูดแค่ว่า “ยังไงก็ดีแล้วล่ะที่ไม่บาดเจ็บ”
ไม่ได้ตำหนิเรื่องที่สร้างอันตรายให้กับตัวเอง
แต่เป็นห่วงความปลอดภัย
คงมีเรื่องที่อยากพูดอยู่หลายเรื่อง แต่การที่อุตส่าห์กล้ำกลืนลงไปนั้นทำให้สัมผัสได้ถึงความเชื่อใจ
เลยรู้สึกดีใจ
หลังจากนั้นก็พูดคุยนัดหมายกันเรื่องรวมตัวกันที่ทางเข้าชานชาลาของหมู่บ้านมินาคามิในตอนเที่ยงวันเสาร์
แล้วก็ติดต่อไปยังบ้านอิวานางะซึ่งเป็นที่ๆจะไปค้างคืน
“…………”
ยามาวาโระตัวนั้นกับทานูกิมีเป้าหมายอะไรถึงได้มาที่นี่กันนะ
? จะรู้เรื่องนั้นได้ที่หมู่บ้านมินาคามิงั้นเหรอ
“อ๊ะ……”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น