เนื่องจากเป็นงานแปลชิ้นแรกในชีวิต ถ้าจะอ่านขอให้ทำใจกับสำนวนและความถูกต้องของภาษาไว้ได้เลย
แปลมาจาก http://lparchive.org/Tsukihime/Update%20138/
"กรุณาเปิดประตูได้แล้วคะ! เย็นนี้พี่ยังไม่ได้รับการให้ยาผ่านทางหลอดเลือดดำเลย, พี่อยากตายเหรอคะ!?"
"พี่คะ......!? นี่, พี่ฟังหนูอยู่รึเปล่าคะ, พี่คะ......!?"
ปัง, ปัง
...... ผมไม่ใส่ใจเสียงเคาะประตูจริงๆ, แต่ผมไม่อาจทนฟังเสียงของเธอต่อไปได้
"หุบ--ปาก............!!"
"เอ๊ะ------?"
ผมได้ยินเสียงเธออ้าปากค้างอุทานด้วยความตกใจจากอีกด้านของประตู
"หุบ... ปากเหรอคะ? ...... พี่คะ, หนูแค่เป็นห่วงพี่นะคะ ---"
"...... พี่ไม่สนใจ พี่จะไม่ออกไป ถ้าเธอเป็นห่วงพี่จริงๆ, ถ้าอย่างนั้นก็ไปไกลๆซะ"
"อะไ--"
"เธอเข้าใจไหม? พี่จะไม่ออกไป พี่จะไม่--ให้เธอ--ฆ่าพี่เด็ดขาด......!"
"….. ทำไม... ผมถึงได้ล็อคมันกันนะ.....
"
ความคิดของผมเริ่มผ่านทะลุเมฆหมอกออกมา
นั่น, เป็นเพราะว่า-----
"----------"
ใช่แล้ว
ผมล็อคมันเพื่อไม่ให้อากิฮะเข้ามา
"พี่คะ..! หนูรู้ว่าพี่ตื่นอยู่ พี่ต้องได้รับการตรวจเช็คร่างกายนะคะ, เพราะแบบนั้นทำไมพี่ถึงได้ล็อคประตูคะ!?"
ปัง ปัง เธอเคาะแรงขึ้นอีก
อากิฮะเรียกผมอย่างกระวนกระวายจากด้านนอกด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น
ปัง ปัง เธอเคาะแรงขึ้นอีก
อากิฮะเรียกผมอย่างกระวนกระวายจากด้านนอกด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น
"กรุณาเปิดประตูได้แล้วคะ! เย็นนี้พี่ยังไม่ได้รับการให้ยาผ่านทางหลอดเลือดดำเลย, พี่อยากตายเหรอคะ!?"
เสียงทุบประตูยังไม่หยุด
...... นั่นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
มันจะไม่เป็นการดีกับอากิฮะถ้าผมขังตัวเองไว้ในห้องแบบนี้
ตราบใดที่ผมยังทำแบบนี้อยู่—อากิฮะจะไม่สามารถฆ่าผมได้
...... นั่นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
มันจะไม่เป็นการดีกับอากิฮะถ้าผมขังตัวเองไว้ในห้องแบบนี้
ตราบใดที่ผมยังทำแบบนี้อยู่—อากิฮะจะไม่สามารถฆ่าผมได้
"พี่คะ......!? นี่, พี่ฟังหนูอยู่รึเปล่าคะ, พี่คะ......!?"
ปัง, ปัง
...... ผมไม่ใส่ใจเสียงเคาะประตูจริงๆ, แต่ผมไม่อาจทนฟังเสียงของเธอต่อไปได้
"หุบ--ปาก............!!"
"เอ๊ะ------?"
ผมได้ยินเสียงเธออ้าปากค้างอุทานด้วยความตกใจจากอีกด้านของประตู
"หุบ... ปากเหรอคะ? ...... พี่คะ, หนูแค่เป็นห่วงพี่นะคะ ---"
"...... พี่ไม่สนใจ พี่จะไม่ออกไป ถ้าเธอเป็นห่วงพี่จริงๆ, ถ้าอย่างนั้นก็ไปไกลๆซะ"
"อะไ--"
"เธอเข้าใจไหม? พี่จะไม่ออกไป พี่จะไม่--ให้เธอ--ฆ่าพี่เด็ดขาด......!"
ตุบ
ผมทุบประตู
...... อีกด้านหนึ่งของประตูกลายเป็นความเงียบราวกับถูกแช่แข็ง
--และหลังจากนั้น...
"...... พี่คะ, เมื่อกี่พี่หมายความว่ายังไงกันคะ? ใครเป็นคนบอกพี่ว่าหนูจะฆ่าพี่คะ?"
"...... ออกไปเถอะ......! พี่ไม่ใช่ฆาตกร, พี่ยังมีสติดีอยู่......!"
"หนูไม่เชื่อค่ะ----พี่คะ, พี่รู้มากถึงขนาดนี้แล้วเหรอคะ?"
คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ผมรู้สึกได้ถึงการก้าวถอยออกไปจากประตูของเธอ
"...... หนูเข้าใจแล้วค่ะ พี่, ตอนนี้พี่เหนื่อยแล้ว, เพราะอย่างนั้นหนูจะกลับมาหาพี่ใหม่ทีหลังนะคะ"
"--หุบปาก! พี่จะไม่ให้ใครเข้ามาในห้องนี้ทั้งนั้น......!"
"...... พี่คะ หนูจะฟังที่พี่พูดวันนี้ แต่พรุ่งนี้, หนูจะให้พี่ฟังที่หนูพูด
อยู่คนเดียวหนึ่งวันก็อันตรายมากพอแล้ว; หนูคงไม่สามารถปล่อยพี่อยู่คนเดียวสองวันได้หรอกค่ะ, ไม่อย่างนั้นพี่คงตายแต่นอน ช่วยรออีกแค่หนึ่งวันนะคะ, พี่"
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอถอยห่างออกไป
...... อีกด้านหนึ่งของประตูกลายเป็นความเงียบราวกับถูกแช่แข็ง
--และหลังจากนั้น...
"...... พี่คะ, เมื่อกี่พี่หมายความว่ายังไงกันคะ? ใครเป็นคนบอกพี่ว่าหนูจะฆ่าพี่คะ?"
"...... ออกไปเถอะ......! พี่ไม่ใช่ฆาตกร, พี่ยังมีสติดีอยู่......!"
"หนูไม่เชื่อค่ะ----พี่คะ, พี่รู้มากถึงขนาดนี้แล้วเหรอคะ?"
คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ผมรู้สึกได้ถึงการก้าวถอยออกไปจากประตูของเธอ
"...... หนูเข้าใจแล้วค่ะ พี่, ตอนนี้พี่เหนื่อยแล้ว, เพราะอย่างนั้นหนูจะกลับมาหาพี่ใหม่ทีหลังนะคะ"
"--หุบปาก! พี่จะไม่ให้ใครเข้ามาในห้องนี้ทั้งนั้น......!"
"...... พี่คะ หนูจะฟังที่พี่พูดวันนี้ แต่พรุ่งนี้, หนูจะให้พี่ฟังที่หนูพูด
อยู่คนเดียวหนึ่งวันก็อันตรายมากพอแล้ว; หนูคงไม่สามารถปล่อยพี่อยู่คนเดียวสองวันได้หรอกค่ะ, ไม่อย่างนั้นพี่คงตายแต่นอน ช่วยรออีกแค่หนึ่งวันนะคะ, พี่"
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอถอยห่างออกไป
*แฮ่ก*.....*แฮ่ก*.....*แฮ่ก*
ผมหายใจได้อย่างลำบาก เป็นอย่างที่อากิฮะเพิ่งพูดไป
ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ผมจะตายแน่นอน
*แฮ่ก*.....*แฮ่ก*.....*แฮ่ก*
แต่,
มันก็ยังดีกว่าให้อากิฮะมาฆ่าผม
-----ผมปล่อยให้ประตูถูกล็อคเหมือนเดิม
ผมพิงตัวติดกับกำแพงและลืมตาอยู่ตลอดเวลา
เพราะแบบนั้นผมจะไม่เผลอหลับไป
Music: stop
Music: stop
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น