Maitetsu

เนื้อหาด้านล่างเผยแพร่ครั้งแรกวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2016 ที่ http://vermillionend.exteen.com

---

　　สวัสดีครับ กลับมาพบกันอีกครั้งตอนต้นเดือน แม้วันนี้จะเป็นวันที่ 1 เมษายน วัน April Fools' Day แต่ก็เหมือนกับทุกที ผมคงไม่ได้เล่นอะไรหรอก…… ถ้าถามว่าทางนี้เป็นยังไงบ้าง ทางนี้เพิ่งกลับมาจากการใช้ตั๋วรถไฟ青春18きっぷออกเดินทางท่องเที่ยวอย่างไร้จุดหมายครับ(อยากลองผจญภัยดูซักครั้งในชีวิต)และตอนนี้ก็ใกล้เปิดเทอมแล้ว เป็นฤดูใบไม้ผลิ ซากุระกำลังบานเลยครับ

　　เรื่องของผมช่างมันเถอะ เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า เกมที่นำมาให้ดูวันนี้คือเกม Maitetsu ของค่าย Lost ที่เพิ่งออกไปเมื่อวันศุกร์ที่แล้วครับ เป็นเกมเกี่ยวกับรถไฟ และเป็นเกมที่มีคน(หมี)หลายคน(ตัว)จับ ตามอง เรียกได้ว่าเป็นตัวเก็งของเดือนมีนาคมเลยก็ว่าได้ ทางผมเองก็ได้ลองเปิดดู Trial เวอร์ชั่นไปเล็กน้อย  ต้องขอบอกเลยว่าทีมงานที่สร้างเกมตั้งใจกันมาก เกมใช้ระบบ e-mote และตัวละครแต่ละตัวมีชุดให้ใส่หลายชุดมาก

　　เนื่องจากเกมนี้เป็นเกมที่เกี่ยวข้องกับรถไฟ เลยมีศัพท์เฉพาะทางเพียบ ในเกมถึงกับมีดิกชันนารีสำหรับศัพท์เฉพาะทางที่ปรากฏในเกมมาให้อ่านเลย…… สำหรับผมแล้วงานแปลชิ้นนี้ถือเป็นงานแปลที่ลำบากสุดๆเลยล่ะครับ ทั้งยาก(ศัพท์เฉพาะทาง) ทั้งเยอะ ไหนจะเรื่องการหาเสียงอ่านอีก แต่เพราะแบบนั้นล่ะครับ ผมถึงได้ตัดสินใจลุยทำ งานแปลชิ้นนี้คืองานแปล Preview เกมชิ้นที่ 80   ที่ผมตัดสินใจลุยทำก็เพราะต้องการดูว่าตัวเองพัฒนาไปได้ไกลแค่ไหนแล้ว…… แต่หลังทำงานแปลชิ้นนี้จบกลายเป็นว่ารู้เรื่องรถไฟเพิ่มขึ้นเยอะเลยล่ะครับ(เพราะต้องหาข้อมูลด้วยระหว่างแปล)

　　ในเกมนี้มีเรื่องน่าตกใจด้วยล่ะครับ สถานที่ที่ปรากฏในเกมบางส่วนนั้นไปคล้ายกับสถานที่ในโลกจริงสุดๆ เช่นเมืองที่เป็นฉากของเรื่องคือ御一夜市(เมืองโอฮิโตโยะ)ในจังหวัด隈本県(จังหวัดคุมาโมโตะ – คันจิต่างกับของจริงเล็กน้อย คันจิของจังหวัดคุมาโมโตะในโลกจริงคือ熊本県) ซึ่งไปคล้ายกับเมือง人吉市 (เมืองฮิโตะโยชิ)ในจังหวัด熊本県(จังหวัดคุมาโมโตะ)สุดๆ แถมที่เมืองฮิโตะโยชิในญี่ปุ่นดันมีธนาคารประดับกระจกสี, เรือล่องแม่น้ำ, รถจักรไอน้ำ ฯลฯ  เหมือนกันด้วย มีแต่ต้องบอกว่าคล้ายกันสุดๆสินะ นอกนั้นก็มี赤井阿蘇神社(ศาลเจ้าอาคาอิอาโสะ)ที่ล้อ青井阿蘇神社(ศาลเจ้าอาโออิอาโสะ)ในโลกจริงเป็นต้น จริงๆยังมีอีกเยอะ แต่เอาไว้แค่นี้พอ

　　สุดท้าย Blog นี้ครบรอบ 4 ปีแล้วล่ะครับ เพิ่งครบรอบ 4 ปีไปเมื่อวันที่ 23 มีนาคมที่ผ่านมา  ตอนแรกที่ตั้ง Blog นี้ก็กะจะแค่เอางานแปลรูทฮิซุย มาวางแท้ๆ ไม่นึกเลยว่าจะมาได้ไกลถึงขนาดนี้

まいてつ

Maitetsu
My Train

คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจาก Official Web Site (Lose)

Story - Common Route

เรื่องราวการบูรณะทางรถไฟที่จะเยียวยาหัวใจคุณ

Railroid หุ่นยนตร์รูปร่างมนุษย์ที่ควบคุมดูแลรถไฟ

“ฮาจิโรคุ”  Railroid เฉพาะสำหรับ “8620”  รถจักรไอน้ำรุ่น 8620 คันแรกของการรถไฟจักรวรรดิเก่าเองก็ถูกเลิกใช้งานไปตามการปิดกิจการรถไฟครั้งใหญ่เช่นเดียวกับเหล่า Railroid จำนวนมาก แล้วเข้าสู่การหลับใหลอันยาวนาน

มิงิตะ โซเท็ตสึ เด็กหนุ่มผู้สูญเสียครอบครัวไปเพราะอุบัติเหตุทางรถไฟที่เกิดขึ้นจากการปิดกิจการรถไฟครั้งใหญ่ได้กลายเป็นลูกบุญธรรมของบ้านมิงิตะ บ้านที่ทำธุรกิจผลิตเหล้าโชจูในเมืองโอฮิโตโยะ จังหวัดคุมาโมโตะ

เขาที่เติบโตขึ้นแล้วเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแห่งจักรวรรดินั้นคิดว่าต้องช่วยบ้านเกิดแห่งที่สองของตนเองจากปัญหาน้ำเสียซึ่งเกิดจากการเข้ามาของโรงงาน จึงได้กลับมายังเมืองโอฮิโตโยะ

และที่นั่นเอง เขาได้ทำให้ฮาจิโรคุลืมตาตื่นขึ้นมาโดยบังเอิญ แล้วก็กลายเป็นเจ้าของเธอไป

โซเท็ตสึกับฮาจิโรคุได้ตัดสินใจตามหารถจักรไอน้ำรุ่น 8620 ที่หายสาบสูญไปด้วยกัน เพื่อทำให้เป้าหมายของทั้งสองฝ่ายลุล่วง

ร่วมมือกับฮิบิกิ น้องสาวบุญธรรมของโซเท็ตสึที่เป็นนักวาด, พอลแลต ผู้เป็นนายกเทศมนตรีเมืองโอฮิโตโยะและเป็นประธานบริษัทการรถไฟโอฮิโตโยะ แล้วพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อบูรณะรถไฟ 8620




Main Character

มิงิตะ　โซเท็ตสึ

右田　双鉄

ผู้เคราะห์ร้ายจากอุบัติเหตุทางรถไฟที่เกิดขึ้นในช่วงปลายของสมัยปิดกิจการรถไฟครั้งใหญ่ ในตอนที่สูญเสียครอบครัวทั้งหมดไปก็ได้บ้านมิงิตะช่วยรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

สูญเสียเป้าหมายในการมีชีวิตอยู่ไป แต่ก็ได้ยึดถือการ “ตอบแทนบุญคุณให้กับบ้านมิงิตะ” เป็นเป้าหมายใหม่ จึงกลับมายืนหยัดจนถึงขั้นใช้ชีวิตธรรมดาได้ แต่ก็แทบไม่เคยแสดงอารมณ์รุนแรงออกมาให้เห็นเลย ถ้าพูดให้ดูดีคือเป็นพวกมีเหตุผลสุดขั้ว แต่ถ้าพูดแบบแย่ๆคือขาดความเป็นมนุษย์

กลับบ้านเกิดมายังเมืองโอฮิโตโยะซึ่งเคยจากไปเพราะการเข้าเรียนต่อ พร้อมกับความตั้งใจที่ว่าจะทำให้แผนการก่อตั้งโรงงาน Aircraft ล้มเลิกไป และที่บ้านเกิดนั้น จากการทำให้ฮาจิโรคุลืมตาตื่นขึ้นโดยบังเอิญ จึงต้องหันมาเผชิญหน้ากับการรถไฟซึ่งครั้งหนึ่งเคยแย่งชิงครอบครัวไปจากตนอย่างตรงๆ

“วันที่ 8 มีนาคม คริสต์ศักราช 1914 --- ราวๆหนึ่งเดือนก่อนที่รถจักร 8620 คันแรกจะสร้างเสร็จ ตัวฉันก็ได้เสร็จสมบูรณ์ค่ะ”

ฮาจิโรคุ

ハチロク

Railroid เฉพาะสำหรับรถจักรไอน้ำรุ่น 8620 ของการรถไฟจักรวรรดิเก่า

สร้างขึ้นในปีไทโชที่ 3 / บูรณะขึ้นใหม่ในปีโชวะที่ 61

วันเกิด  : 8 มีนาคม

ส่วนสูง : 124 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 20 กิโลกรัม

สัดส่วน : 57/43/59

Railroid เฉพาะสำหรับ “8620” รถจักรไอน้ำรุ่น 8620 คันแรกของการรถไฟจักรวรรดิเก่า

ก่อนที่การรถไฟจักรวรรดิจะถูกระงับไปไม่นาน  ได้ถูกซื้อและขนมาที่โอฮิโตโยะพร้อมๆกับ 8620 แต่ก็ถูกทำให้หลับใหลอยู่ในสภาพนั้นเรื่อยมา

มีความสามารถ, สติปัญญา, การศึกษา และความสง่างาม เพียบพร้อมสมกับที่เป็น Railroid ตัวแรก สมกับเป็นฮิโนะโมโตะนาเดชิโกะจริงๆ

ทว่า หลังตื่นขึ้นมาก็ได้ทุกข์ทรมานกับความสามารถที่ถดถอยลงไปอย่างเห็นได้ชัด และแอบร้องไห้คนเดียวอยู่

แต่นอกจากโซเท็ตสึแล้วไม่เคยมีใครเห็นสภาพนั้น ฮาจิโรคุในสายตาคนอื่นจึงไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า Railroid ที่ยอดเยี่ยมที่สุด, สง่าผ่าเผย, มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม และสร้างผลงานดีๆเรื่อยมาเสมอ

* อธิบายเพิ่มเติมโดยผู้แปล : เนื่องจากประเทศที่เป็นฉากในเกมนี้ไม่ใช่日本 (ญี่ปุ่น) แต่เป็นประเทศสมมุติชื่อ日ノ本 (ซึ่งถ้าไปเปิดพจนานุกรมดูก็ยังแปลว่าญี่ปุ่นอยู่ดี) ดังนั้นนิยามกุลสตรีแบบญี่ปุ่นในเกมนี้จึงไม่ใช่ยามาโตะนาเดชิโกะ แต่เป็นฮิโนะโมโตะนาเดชิโกะแทน

“รู้ไหมว่าหนูเกิดวันเดียวกับจิตรกรที่มีชื่อเสียงสุดๆเลยนะคะ ?  เอ๊ะ ใครงั้นเหรอคะ…… เรื่องนั้น  ไปตรวจสอบดูเองเถอะค่ะ”

มิงิตะ　ฮิบิกิ

右田　日々姫

วันเกิด  : 25 ตุลาคม

ส่วนสูง : 148 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 40 กิโลกรัม

สัดส่วน : 76/54/78

น้องสาวบุญธรรมของมิงิตะ โซเท็ตสึ  ชอบวาดรูปมาก และได้นำความชอบวาดรูปนั้นไปใช้กับพวกงานวาด Illus Map หรืองานเขียนแผ่นป้าย ในเมืองโอฮิโตโยะด้วย  เป็นคนจริงจังและมองโลกในแง่ดี

มีสายตาที่สามารถเฟ้นหาข้อดีของคนอื่นหรือสิ่งต่างๆได้ดียิ่งกว่าใคร

ความรักที่มีต่อการวาดภาพเคยถูกกลบซ่อนไว้ด้วยความรู้สึกต่ำต้อยเมื่อเทียบกับพี่สาวผู้เก่งจนเกินไป แต่ได้โซเท็ตสึมาบอกว่า “ชอบวาดภาพก็ไม่เห็นเป็นไรนี่” จึงสังเกตเห็นความรู้สึกนั้น  เคารพรักโซเท็ตสึที่ทำให้ตัวเองตาสว่าง และในเวลาเดียวกันก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความรู้สึกบางอย่างซึ่งเกินเลยความเคารพรักด้วย

รู้สึกอายและว้าวุ่นใจกับความรู้สึกนั้น แล้วใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ไม่อาจเข้าหาโซเท็ตสึได้อย่างซื่อตรงไปทั้งๆที่ขัดกับความรู้สึกของตัวเอง

“ใช่ ! ใช่แล้วค่ะ !  อาคารอิฐแดงที่งดงามหลังนั้นล่ะ !  ฉันเกิดวันเดียวกับสถานีใจกลางจักรวรรดิที่เป็นความภาคภูมิใจของญี่ปุ่นค่ะ”

ฮินาอิ พอลแลต

雛衣　ポーレット

วันเกิด  : 18 ธันวาคม

ส่วนสูง : 158 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 46 กิโลกรัม

สัดส่วน : 84/59/83

นายกเทศมนตรีผู้อ่อนวัยของเมืองโอฮิโตโยะ และเป็นประธานบริษัทการรถไฟโอฮิโตโยะ(จำกัด) สานต่อเจตนารมณ์ของพ่อผู้ล่วงลับ จึงได้ประกาศชัดเจนว่าคัดค้านเรื่องที่โรงงาน Aircraft จะเข้ามาในโอฮิโตโยะ

เป็นคนขับ Kiha07S ด้วยเช่นกัน  กับเรย์นะที่เป็น Railroid เฉพาะของรถไฟ Kiha07S นั้นสนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ

ชอบรถไฟมากขนาดที่พอถูกถามเรื่องรถไฟแล้วจะคุยไม่หยุด

มีความรับผิดชอบสูงมาก จนบางครั้งเหมือนความเครียดจะมาถึงขีดจำกัด แต่ก็ได้เรย์นะที่มีนิสัยอ่อนโยนสบายๆช่วยไว้อยู่

รู้สึกได้ว่าโซเท็ตสึพึ่งพาได้ แต่เพราะแบบนั้นจึงพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้พึ่งพาจนเกินไป จัดว่าเป็นนิสัยที่ขาดทุนในความหมายหนึ่งด้วยเช่นกัน




Sub Heroine

“ฮิๆๆ วันที่ 26 มีนาคมค่ะ สร้างเสร็จวันเดียวกับรถไฟพอดีเลยล่ะค่ะ”

เรย์นะ

れいな

วันเกิด  : 26 มีนาคม

ส่วนสูง : 113 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 17 กิโลกรัม

สัดส่วน : 53/42/55

Railroid เฉพาะสำหรับ Kiha07S ของการรถไฟโอฮิโตโยะ

มีรูปร่างที่แม้แต่ในบรรดา Railroid เองก็ยังจัดว่าตัวเล็กอย่างเห็นได้ชัด, นิสัยที่ดูเอ๋อๆ และการที่ดูพูดไม่ชัด เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว  ทว่า แม้จะเห็นแบบนั้นแต่ในอดีตเคยสร้างผลงานโดดเด่นในการรถไฟเหมืองและได้เห็นทุกอย่างมาตั้งแต่ยุครุ่งเรืองจนถึงตอนปิดเหมือง------

ด้วยเหตุนี้จึงเป็นผู้มีประสบการณ์ชีวิตลึกล้ำพอตัว

มีความปรารถนาดีให้กับทุกสิ่งทุกอย่าง จนลือกันว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เกลียดเลยแม้แต่อย่างเดียวรึเปล่านะ แล้วยังเป็นคนอ้อนเก่งโดยธรรมชาติอีกด้วย

เป็นที่รักของสัตว์และเด็กทารกอย่างมาก สามารถสื่อสารกันอย่างสนิทสนมได้ จนบางครั้งเห็นเหมือนกับว่ากำลังพูดคุยกันอยู่จริงๆ

“ก็เป็นอย่างงั้นล่ะนะ จะหาของขวัญมาให้เหรอ ?  ฮิๆ ล้อเล่นน่ะล้อเล่น แค่ความรู้สึกอยากอวยพรให้ก็ดีใจแล้วล่ะ”

มิงิตะ　มาคุระ

右田　真闇

วันเกิด  : 27 พฤศจิกายน

ส่วนสูง : 163 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 50 กิโลกรัม

สัดส่วน : 92/60/86

ผู้ดูแลโรงผลิตเหล้ามิงิตะอิจิ โรงผลิตเหล้าที่เป็นตัวแทนของเมืองโอฮิโตโยะ และเป็นพี่สาวบุญธรรมของมิงิตะ โซเท็ตสึ

แน่นอนว่ามีเซ้นส์ในการผลิตเหล้า แล้วยังมีเซ้นส์ในการบริหารยอดเยี่ยมอีก จึงเป็นที่พึ่งพาของสมาคมร้านค้าทั้งที่อายุยังน้อย

เป็นแม่บ้านเต็มตัวที่คอยดูแลบ้านมิงิตะซึ่งพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย และเป็นคนใจกว้าง

ชีวิตประจำวันธรรมดาๆที่มาคุระกับฮิบิกิถักทอขึ้นมาให้นั้นได้เยียวยาหัวใจของโซเท็ตสึไปเป็นอย่างมากจนไม่อาจประเมินค่าได้

หลงรักโซเท็ตสึมาตั้งแต่ตอนพบหน้ากันครั้งแรก แต่เพราะสังเกตเห็นว่าฮิบิกิที่เป็นน้องสาวเองก็หลงรักโซเท็ตสึเช่นกัน เลยพยายามเก็บงำความรู้สึกนั้นต่อไปเรื่อยมา

“บังเอิญงั้นเหรอ ?  จะเป็นอย่างนั้นจริงรึเปล่านะ ?  เป็นถึงคุณพ่อเชียวนะ อาจจะเล็งไว้อย่างคาดไม่ถึงก็ได้นะ ?”

โฮโช　คิซากิ

宝生　稀咲

วันเกิด  :  1 กรกฎาคม

ส่วนสูง : 160 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 47 กิโลกรัม

สัดส่วน : 83/58/85

เด็กนักเรียนที่เป็นลูกสาวคนเดียวของโฮโช โมโตทาดะ ประธานกรรมการธนาคารคุมาโมโตะ และได้รับมอบหมายหน้าที่ผู้จัดการธนาคารในธนาคารคุมาโมโตะ สาขาโอฮิโตโยะอยู่ด้วย

เป็นรุ่นพี่ผู้พึ่งพาได้ของฮิบิกิด้วยเช่นกัน บังเอิญรู้จักกับฮิบิกิผ่านการใช้ชีวิตในโรงเรียน แล้วได้สังเกตเห็นพรสวรรค์ในการวาดรูป เลยจัดหาสภาพแวดล้อมที่สามารถใช้พรสวรรค์นั้นได้มาให้

ตัดสินว่าหนทางที่เมืองโอฮิโตโยะจะพ้นจากสภาพย่ำแย่ทางเศรษฐกิจได้มีแต่ต้องนำโรงงาน Aircraft เข้ามาเท่านั้น เลยกระตือรือร้นดำเนินการเพื่อทำให้แผนงานนั้นเป็นจริง

มีความตั้งใจแน่วแน่ ให้ความสำคัญกับเหตุผล เป็นพวกมองโลกตามความเป็นจริง

ในด้านหนึ่งจัดว่ามีนิสัยใกล้เคียงกับโซเท็ตสึ ทำให้แม้จุดยืนจะตรงข้ามกันแต่บางทีก็พูดคุยเข้าขากันดีมากๆ

“เพราะกลางคืนมีเค้กกับอาหารอย่างดีรออยู่น่ะน้า ข้าวเช้าเอาเป็นโจ๊กหรืออะไรที่ไม่อิ่มก็กำลังดีนะ !”

มิโนคาสะ　นางิ

蓑笠　凪

วันเกิด  :  7 มกราคม

ส่วนสูง : 130 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 28 กิโลกรัม

สัดส่วน : 62/47/67

เด็กผู้หญิงที่รักกีฬาฟันดาบและฟุคามิจังมาก เป็นเหมือนป้ายร้านของร้านตีเหล็กมิโนคาสะ แต่เจ้าตัวไม่รู้ตัว

ยังไงก็ขอร่าเริงไว้ก่อน เป็นเหมือนกลุ่มก้อนแห่งความร่าเริงที่เสียงดัง ไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลังเลยแม้แต่น้อย เป็นที่ชื่นชอบทั้งในโรงเรียนและในเมือง

มีนิสัยเหมือนตัดไผ่(ตรงไปตรงมา) และมีสมองที่เหมือนกับเนื้อในของไผ่ที่โดนตัด(สมองกลวง) ทำให้เป็นคนเข้าใจง่ายมาก และตัดสินใจอะไรได้เร็ว

เห็นฟุคามิแจวเรือล่องแม่น้ำเลยเกิดสนใจขึ้นมา จึงเริ่มช่วยงานแล้วก็สนิทกันอย่างรวดเร็ว

ไม่เคยสนใจในความรัก แม้แต่เรื่องที่ตัวเองเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้สำนึกจริงๆเท่าไรด้วย

“ได้ยินว่าคุณแม่เคยลำบากเพราะช่วงที่ร้อนที่สุดของฤดูร้อน------อาจเป็นเพราะแบบนั้นฉันเลยชอบแม่น้ำมากก็ได้ค่ะ”

ฮายาเสะ　ฟุคามิ

早瀬　ふかみ

วันเกิด  :  10 สิงหาคม

ส่วนสูง : 143 เซนติเมตร

น้ำหนัก : 34 กิโลกรัม

สัดส่วน : 69/52/72

สาวน้อยผู้ยากลำบากที่ทำหน้าที่จัดการดูแลเรือล่องแม่น้ำคุมะ แหล่งท่องเที่ยวที่เมืองโอฮิโตโยะภาคภูมิใจแทนแม่ผู้ร่างกายอ่อนแอ

ชอบอ่านหนังสือและมีนิสัยเงียบๆ แต่เพราะความจำเป็นทำให้พูดคุยกับลูกค้าได้โดยไม่บกพร่อง

ในทางกลับกัน พอเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วจะเงียบ ไม่กล้าแสดงออก ถ้านางิไม่ช่วยพูดแทนให้ก็จะเออออไปทั้งอย่างนั้น

ด้วยเหตุนั้นจึงพึ่งพานางิเอามากๆ และหลงใหลในความตรงไปตรงมานั้นอยู่ด้วย

เพราะอิทธิพลจากนิสัยชอบอ่านหนังสือ เลยแอบมีพลังจินตนาการสูง

พอจินตนาการเพ้อเจ้ออย่าง “ถ้านางิจังเป็นเด็กผู้ชายล่ะก็” ก็จะเอาฟูกมาห่อตัวแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาคนเดียว




Sub Character

Navi

ナビ

Aircraft Navi  ปัญญาประดิษฐ์ที่ดูแลระบบ Navigation และระบบขับขี่ซึ่งติดตั้งไว้ใน Aircraft รูปแบบเครื่องบินที่โซเท็ตสึครอบครองอยู่  โซเท็ตสึตั้งชื่อให้ว่า Navi

สามารถสนทนากับโซเท็ตสึได้อย่างเป็นปกติ และจากคำตอบที่ได้รับมานั้นทำให้ต้องรู้สึกได้ถึงบุคลิกและสติปัญญา

แต่ถ้าให้ตัว Navi พูดเองแล้วล่ะก็ Navi ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า “แค่สิ่งของธรรมดา”

ถือการดูแลความปลอดภัยของโซเท็ตสึเป็นหน้าที่ที่สำคัญที่สุด และปกป้องดูแลจนเกินไปสุดๆ

ในเวลาที่เป็นไปได้จะสะกดรอย/จับตาดูโซเท็ตสึอยู่เสมอ

เจ้าของโรงอาบน้ำโทโรรุ

登呂流湯主人

นายหญิงแห่งโรงอาบน้ำโทโรรุ โรงอาบน้ำสาธารณะที่ดึงเอาน้ำร้อนจากน้ำพุร้อนเมืองโอฮิโตโยะมาตรงๆทั้งอย่างนั้น

เดิมทีโรงอาบน้ำโทโรรุเป็นของสามีที่เสียไป ว่ากันว่าในช่วงที่สามียังมีชีวิตอยู่ได้ทำงานเป็นวิศวกร Railroid

และในความเป็นจริง พอเรย์นะมีสภาพไม่ดีก็จะมาหาเธอแล้วขอให้ปรับสภาพให้

มีความเป็นช่างฝีมือ และพูดด้วยคำพูดที่ตรงไปตรงมา

โฮโช　โมโตทาดะ

宝生　元忠

ประธานกรรมการธนาคารคุมาโมโตะ และเป็นหนึ่งในนักการเงินที่เป็นตัวแทนของจังหวัดคุมาโมโตะ

มีอิทธิพลมาก นำเรื่องการก่อตั้งโรงงาน Aircraft ซึ่งเป็นที่ต้องการของทั่วญี่ปุ่นมาที่เมืองโอฮิโตโยะด้วยตัวคนเดียว

มองโลกตามความเป็นจริงโดยสมบูรณ์และให้ความสำคัญกับผลลัพธ์ ที่แต่งตั้งโฮโช คิซากิผู้เป็นลูกสาวให้เป็นผู้จัดการสาขาเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

ถ้ามองในทางกลับกันจะเป็นผู้ที่ยึดถือว่าตัวเองถูกต้องที่สุด ที่ขอแค่ได้ผลลัพธ์ที่ดีก็ไม่สนเสียงสะท้อนจากสังคมหรืออะไรทั้งสิ้นด้วย ความเป็นตัวของตัวเองที่รุนแรงแบบนั้นเป็นสิ่งแบบที่จะแยกคนรอบข้างเป็นสองพวกคือมิตรกับศัตรู

มิโนคาสะ　มิโนรุ

蓑笠　穣

ปู่ของนางิ เป็นเจ้าของร้านตีเหล็กมิโนคาสะ

เดิมเป็นช่างตีเครื่องมือการเกษตร แต่ตั้งแต่การปิดกิจการรถไฟครั้งใหญ่ ชิ้นส่วนรถไฟของการรถไฟโอฮิโตโยะก็ได้ถูกจำกัดวิธีการได้มาลงไป ในด้านชิ้นส่วนรถไฟจึงเริ่มรับตีเฉพาะชิ้นส่วนที่สามารถตีได้ด้วย

ดูเผินๆจะเห็นเป็นคนแก่นิสัยดี ส่วนในความเป็นจริงนั้นจะเอาแต่ตามใจหลาน แต่กับเรื่องงานแล้วจะเข้มงวด

อาคาอิ　คิโยฮารุ

赤井　清春

หัวหน้านักบวชที่ศาลเจ้าอาคาอิอาโสะ ศาลเจ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองโอฮิโตโยะ

มีข่าวลือด้วยว่าในอดีตเคยทำงานเป็นพนักงานรถไฟของการรถไฟจักรวรรดิ

เป็นคนเงียบๆ และถนัดฟังเรื่องราวของคนอื่น

จากจุดยืนและนิสัยนั้นทำให้มีคนมาขอคำปรึกษาอยู่บ่อยๆ แต่มักจะตอบกลับไปด้วยคำพูดแบบที่แทนที่จะเรียกว่าเป็นการแสดงคำตอบให้เห็น ควรจะเรียกว่าเป็นการเรียบเรียงทางเลือกให้ซะมากกว่า

ฮายาเสะ　นางาเระ

早瀬　流

ปู่ของฟุคามิ

เป็นอดีตคนแจวเรือล่องแม่น้ำคุมะ และเป็นผู้เชี่ยวชาญท้องที่ ทั้งบนดินและบนน้ำ

หลังเกษียณตัวไปก็ใช้ความสามารถนั้นทำงานเป็นอาสาสมัครดูแลรางรถไฟของการรถไฟโอฮิโตโยะด้วยกันกับพวกพี่น้อง

เป็นคนร่าเริงแจ่มใส

อุรากามิ

浦上

พนักงานบริษัท Aerocraft Tect

การหาสถานที่ที่เหมาะสมกับการตั้งโรงงาน Aircraft คืองานหลัก

ปัจจุบันถูกส่งมาที่ธนาคารในเมืองโอฮิโตโยะ และทำงานควบตำแหน่งเป็นเลขานุการของโฮโช คิซากิอยู่ด้วย

เป็นคนมีสติปัญญาและความยุติธรรม

นางายามะ　โนริโกะ

永山　典子

ภรรยาของเจ้าอาวาสวัดนางายามะ วัดเก่าแก่ที่เป็นที่รู้จักกันในอีกชื่อว่าวัดวิญญาณด้วย

สมัยที่ยังโสดเคยทำงานเป็นพนักงานการรถไฟจักรวรรดิ โดยทำงานในรถไฟตู้เสบียง

ทำอาหารเก่ง, กระตือรือร้น และแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี

กอน

コン

หมาจิ้งจอกจรจัดที่เคยผลุบๆโผล่ๆอยู่แถวสถานีโอฮิโตโยะ

เชื่องกับคน และเต็มไปด้วยความน่ารัก หลังได้ฮิบิกิกับเรย์นะตั้งชื่อให้ก็มาทำงานเป็นนายสถานีพิเศษของสถานีโอฮิโตโยะ

นกกระจอกคาโต้

加藤雀

นกกระจอกที่มีสง่าราศีเหนือตัวอื่น ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของเหล่านกกระจอกที่ทำรังอยู่ที่โรงเก็บรถไฟเพราะชอบความร้อนจากควันที่รถจักรไอน้ำปล่อยออกมา

โซเท็ตสึไปเห็นตอนที่โฉบลงมาแย่งอาหารของกอน เลยตั้งชื่อล้อชื่อคนขับเครื่องบินรบที่มีชื่อเสียงให้ว่านกกระจอกคาโต้




World

Kiha07s

รถไฟคันเดียวที่เปิดให้บริการวิ่งอยู่ในการรถไฟโอฮิโตโยะสายยูโนะอิคือ  Kiha07s รถไฟดีเซล(ปรับปรุงใหม่) ที่มีบ้านเกิดคืออดีตการรถไฟเหมือง คาตาคามิ

ดีไซน์ด้านหน้าที่โค้งกลมกับสีที่ดูย้อนยุคนั้นเข้ากับเรย์นะที่เป็น Railroid เฉพาะของรถ และเป็นที่คุ้นเคยกันดีของเหล่าผู้ใช้รถไฟสายยูโนะอิ

จุดออกเรือล่องแม่น้ำคุมะ

จุดออกเรือล่องแม่น้ำคุมะ แหล่งท่องเที่ยวซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นตัวแทนของเมืองโอฮิโตโยะ

ตามการรถไฟและเมืองโอฮิโตโยะที่พากันซบเซาลงไป การล่องแม่น้ำคุมะเองก็มีลูกค้าลดลงไปเรื่อยๆเช่นกัน

พนักงานที่ในยุครุ่งเรืองมีเกินร้อยคนเอง ตอนนี้ก็เหลือกันแค่สองคนคือลูกสาวของเจ้าของ กับเพื่อนของเธอ

จุดหมายปลายทางของเรือล่องแม่น้ำคุมะ

ท่าเรือที่โอฮิโตโยะของเรือล่องแม่น้ำคุมะ

ยูโนะอิที่อยู่ต้นน้ำมีจุดออกเรือ วาตาริที่อยู่ปลายน้ำมีจุดหมายปลายทางที่เรือจะไปถึงอยู่หลายที่ ในฤดูร้อนมักจะเป็นเรือเดินทางจากจากยูโนะอิไปโอฮิโตโยะ ส่วนในฤดูหนาวซึ่งปริมาณน้ำลดลง เรือล่องแม่น้ำมักจะเดินทางจากโอฮิโตโยะไปวาตาริ

เพื่อที่จะได้กลับมาใช้งานในสักวันหนึ่ง เหล่าเรือที่สูญเสียคนแจวเรือไปจึงได้รับการบำรุงรักษาเป็นอย่างดีเช่นกัน

สะพานที่สี่แห่งแม่น้ำคุมะ

สะพานแม่แคร่แผงลง (Deck Plate Girder Bridge) ที่สีชาดของคานสะพานเองก็สดใส

มีทิวทัศน์งดงามมาก แต่แทบไม่มีคนให้ความสนใจ

อนึ่ง สะพานแม่น้ำคุมะ รวมถึงสะพานที่หนึ่งถึงสะพานที่สามแห่งแม่น้ำคุมะอยู่บนทางรถไฟของการรถไฟจักรวรรดิเก่าสายฮิซัตสึ ถ้านับตามลำดับการสร้างแล้วสะพานที่สี่แห่งแม่น้ำคุมะจะเป็นสะพานลำดับที่ห้า และยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นสะพานรถไฟเพียงหนึ่งเดียวบนทางรถไฟสายยูโนะอิด้วย

* อธิบายเพิ่มเติมโดยผู้แปล : สะพานแม่แคร่แผงลง (Deck Plate Girder Bridge) คือสะพานรถไฟแบบหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นศัพท์เฉพาะทาง

ที่ว่าการเมืองโอฮิโตโยะ

ที่ทำงานราชการของนายกเทศมนตรีเมืองโอฮิโตโยะและเหล่าพนักงานที่ว่าการเมือง ถูกใช้เป็นที่ประชุมของสภาเมืองด้วย

บนบอร์ดติดประกาศที่พอผ่านทางเข้าไปจะเห็นทันทีนั้น จะมีอักษรสี่ตัวที่พวกเด็กๆหัดคัดลายมือว่า “หน้าที่จ่ายภาษี” แปะไว้อยู่เสมอ คนที่เห็นบอร์ดติดประกาศนี้แล้วรู้สึกว่าน่ารักจะถูกชาวเมืองรับรู้ในฐานะคนจากเมืองอื่น

โรงผลิตเหล้ามิงิตะอิจิ

คุมะโชจู เหล้าโชจูทำจากข้าวที่เป็นตัวแทนของภูมิภาคคิวชูและญี่ปุ่น

หนึ่งในโรงผลิตเหล้าที่ใหญ่และเก่าแก่ที่สุดของเหล้านั้นคือโรงผลิตเหล้ามิงิตะอิจิที่เป็นกิจการครอบครัวของบ้านมิงิตะ บ้านที่รับมิงิตะ โซเท็ตสึ ตัวเอกของเรื่องไปอุปถัมภ์เลี้ยงดู

นอกจากนี้ ตามที่ถูกร้องกันเป็นเพลงว่า “ผู้ดูแลโรงกลั่นเหล้าหญิงแห่งบ้านมิงิตะที่คุมะ” โรงผลิตเหล้ามิงิตะอิจินั้นเป็นที่รู้กันด้วยว่าผู้หญิงได้ทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลโรงผลิตเหล้ามารุ่นต่อรุ่น

ถนนในเมืองโอฮิโตโยะ

เมืองโอฮิโตโยะซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะเมืองเก่าแก่รอบปราสาทนั้น เป็นเมืองสะพานที่แบ่งเป็นสองส่วนโดยมีแม่น้ำคุมะคั่นกลางด้วย

พื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองไม่ได้ฝืนต่อกระแสแห่งสมัยใหม่ กล่าวคือกำลังกลายเป็นทิวทัศน์ที่พบเห็นได้ทั่วไปในตัวเมืองต่างจังหวัด แต่พวกถนนที่มีเมืองของช่างฝีมือ, โรงผลิตเหล้า, โรงผลิตซุปเต้าเจี้ยว ฯลฯ ตั้งเรียงรายกันอยู่นั้น ปัจจุบันก็ยังคงทัศนีย์ภาพแบบในอดีตไว้เรื่อยมา

สถานีน้ำพุร้อนโอฮิโตโยะ

สถานีรถไฟบนดินซึ่งครั้งหนึ่งเป็นสถานีปลายทางที่เป็นเหมือนตัวแทนของภูมิภาคคิวชู เคยมีชานชาลาถึง 3 ที่และมีรถไฟวิ่งถึง 5 สาย

ปัจจุบันมีหน้าที่แค่ในฐานะสถานีต้นทางของรถไฟสายยูโนะอิที่วันนึงมีไปกลับสองรอบ

ในสิ่งปลูกสร้างหลักของสถานีมี Rail Shop เปิดอยู่ ที่นั่นทำหน้าที่เป็นอาคารสถานีรถไฟ แล้วยังทำหน้าที่เกือบทั้งหมดของสำนักงานใหญ่บริษัทการรถไฟโอฮิโตโยะ(จำกัด)ด้วย

Rail Shop

Rail Shop เป็นระเบียบสวยงามที่หลังการปิดกิจการรถไฟครั้งใหญ่ บริษัทการรถไฟโอฮิโตโยะ(จำกัด)ซึ่งรับโอนกรรมสิทธิ์เส้นทางรถไฟมาจากการรถไฟจักรวรรดิเก่า ได้สร้างขึ้นเพิ่มใหม่ที่ สถานีโอฮิโตโยะซึ่งตอนนั้นมีแต่จะซบเซาลง  โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้เป็นสำนักงานใหญ่และศูนย์แนะนำการท่องเที่ยว

แต่สำหรับชาวเมืองโอฮิโตโยะแล้วรับรู้กันแค่ในฐานะสถานที่ขายตั๋ว

ชานชาลาสถานียูโนะอิ

สถานีปลายทางของการรถไฟโอฮิโตโยะสายยูโนะอิ และเป็นสถานีทางตันที่ไม่สามารถต่อรถไฟไปสายอื่นได้

ที่ยูโนะอิมีพวกศูนย์พยาบาลน้ำพุร้อน, โรงเรียนเพียงหนึ่งเดียวในเขตชานเมืองโอฮิโตโยะตั้งอยู่

ผู้โดยสารเกือบทั้งหมดคือผู้ใช้งานสิ่งปลูกสร้างที่ไหนซักที่ กับคนเดินทางไปทำงานซึ่งทำงานอยู่ที่โอฮิโตโยะหรือยูโนะอิ แทบไม่พบเห็นนักท่องเที่ยวเลย

เหมืองร้างจุตสึเซ็น

ครั้งหนึ่งเคยเป็นเหมืองถ่านหินใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุดซึ่งเคยภูมิใจกับปริมาณถ่านหินที่ขุดได้มากที่สุดในภูมิภาคคิวชู แต่จากการลดลงไปอย่างรวดเร็วของความต้องการถ่านหินตามการพัฒนา Aircraft ทำให้ถึงขั้นต้องปิดเหมือนไปในทันที

คงไม่ใช่เพราะความแค้นนั้นหรืออะไร แต่บริเวณแถบเหมืองร้างจุตสึเซ็นนั้น Aircraft จะตกอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถบังคับการได้

รถไฟสายยูโนะอิได้ปรากฏการณ์นี้ช่วยไว้จึงยังดำรงอยู่มาได้

บ้านพักเหมืองร้างจุตสึเซ็น

บริเวณแถบเหมืองร้างจุตสึเซ็นในอดีตนั้นเคยรุ่งเรืองในฐานะเมืองเหมืองถ่านขนาดใหญ่ที่แค่ที่นั่นที่เดียวก็สามารถเติมเต็มความต้องการในการใช้ชีวิตได้ครบ

กลุ่มอพาร์ทเม้นท์คอนกรีตโครงเหล็กขนาดใหญ่ที่ผู้อยู่อาศัยที่นั่นทั้งหมดเคยใช้ชีวิตอยู่นั้นได้ทรุดโทรมลงไปครึ่งนึงตามกาลเวลา แล้วกลายเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติเมืองโอฮิโตโยะ กลายเป็นภาพที่ดูแปลกประหลาดและคงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน

โรงอาบน้ำโทโรรุ

โรงอาบน้ำสาธารณะที่สามารถเข้าไปอาบได้ในราคาผู้ใหญ่ 300 เยน เด็ก 100 เยน แถมยังเป็นบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติแท้ๆ

มีจุดเด่นคือเปิดให้บริการจนดึกถึง 5 ทุ่ม ถือเป็นจุดผ่อนคลายสำหรับผู้คนที่ทำงานจนดึก

ว่ากันว่าคุณยายที่แท่นคิดเงินเคยเป็นวิศวกร Railroid ด้วย

โรงเก็บรถไฟที่สร้างจากหิน

โรงเก็บรถไฟที่เป็นสิ่งปลูกสร้างชั้นเดียวทำจากหินซึ่งควรจะเรียกว่าเป็นสัญลักษณ์ของสถานีน้ำพุร้อนโอฮิโตโยะ สร้างขึ้นในปีเมจิที่ 44  มีวงเวียนสำหรับกลับรถจักร (Turntable)ติดตั้งไว้ด้วย

ถ้าสังเกตดูดีๆจะพบว่ารูปแบบสถาปัตยกรรมนั้นไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน สามารถตรวจสอบได้ว่าได้รับการต่อเติมเพิ่มเป็นลำดับตามการเจริญรุ่งเรืองของการรถไฟ โดยเริ่มจากเขตรถจักร แล้วตามด้วยเขตตู้โดยสารและตู้รถไฟบรรทุกสินค้า

ร้านตีเหล็กมิโนคาสะ

ร้านตีเหล็กที่ช่างตีเหล็กแก่ๆผู้ใช้ฝีมือช่างคอยช่วยค้ำจุน บริษัทการรถไฟโอฮิโตโยะ(จำกัด)ซึ่งอยู่ในสภาวะย่ำแย่ เป็นคนเปิดกิจการอยู่

ในอดีตเป็นร้านตีเครื่องมือการเกษตร แต่ขอแค่มีแผนภาพก็ตีชิ้นส่วนรถไฟให้ได้ นอกจากนี้บางทีโรงหล่อที่เป็นญาติพี่น้องกันยังมาขอร้องให้ทำงานหล่อให้เหมือนกัน

เปิดพวกห้องเรียนหัดสร้างมีดทำครัวไว้สำหรับนักท่องเที่ยวด้วย

สถานีร้าง เหมืองถ่านหินจุตสึเซ็น

สถานีทางเข้าเหมืองร้างซึ่งครั้งหนึ่งเคยภาคภูมิใจกับปริมาณถ่านหินที่ขุดได้มากที่สุดในภูมิภาคคิวชู

เคยเป็นสถานีที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในทางรถไฟสายยูโนะอิ แต่จากการปิดเหมืองไปตามการพัฒนา Aircraft, การลดลงของความต้องการถ่านหิน  ทำให้กลายเป็นสถานีร้างไป

เนื่องจากเป็นความซบเซาที่เกิดขึ้นกะทันหัน เลยร้างผู้คนไปทั้งๆที่อุปกรณ์รอบๆยังเหลือทิ้งไว้แบบนั้น

ศาลเจ้าอาคาอิอาโสะ

“ศาลเจ้า” ที่สำหรับชาวเมืองโอฮิโตโยะแล้วถือเป็นศาลเจ้าอยู่ใกล้ตัวที่สุด  นั่นคือศาลเจ้าอาคาอิอาโสะ

สิ่งปลูกสร้างแบบเป็นเอกลักษณ์เฉพาะที่เรียกกันว่า “สิ่งปลูกสร้างหน้ายักษ์” ซึ่งมีการใส่ใบหน้าของยักษ์ลงไปตรงส่วนสำคัญนั้นพูดได้คำเดียวว่างดงาม

นอกจากนี้ยังมีประวัติศาสตร์ 1,200 ปี และศาลเจ้าสาขากว่า 500 แห่งให้เป็นที่ภาคภูมิใจ ว่ากันว่าเป็นศาลเจ้าที่มีคุณค่ามากในด้านมรดกทางวัฒนธรรมอีกด้วย

ธนาคารคุมาโมโตะ สาขาโอฮิโตโยะ

ธนาคารสาขาที่มีกระจกสีงดงามเป็นจุดเด่น สร้างขึ้นเมื่อราวๆ 10 ปีก่อน เพื่อให้เป็นการช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆในการฟื้นฟูการท่องเที่ยวของเมืองโอฮิโตโยะซึ่งกำลังซบเซาลงไปเรื่อยๆ

ทว่า เพราะเป็นธนาคารเพียงแห่งเดียวในเมืองโอฮิโตโยะ บางทีเลยถูกมองในฐานะสัญลักษณ์เชิงข่มขู่แบบหนึ่งด้วย ยิ่งไปกว่านั้นปริมาณนักท่องเที่ยวก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยแม้แต่น้อย





Story – Hachiroku Route

ออกเดินทางอีกครั้ง เดินรถได้ !

แม้จะบูรณะรถจักร 8620 กลับมาได้ แต่ก็ยังเป็นสถานการณ์ที่ไม่รู้จะหาตู้โดยสารจากที่ไหนดี โซเท็ตสึตั้งใจจะแก้ไขปัญหานั้นจึงถ่ายรูปชีวิตประจำวันรอบตัวฮาจิโรคุกับรถจักร 8620 แล้วตั้งชื่อภาพชุดนั้นว่า “การส่งสารจากห้องคนขับรถไฟ” จากนั้นก็ลองเผยแพร่สู่สาธารณะชน

ภาพการส่งสารจากห้องคนขับรถไฟได้รับการเห็นคุณค่า จึงได้รับการโอนกรรมสิทธิ์ตู้โดยสารที่เคยใช้งานในฐานะตู้รถไฟติดเตาทำความร้อน(Stove Train) ในการรถไฟนิชิสึงารุจังหวัดอาโอโมริมา

“รถไฟ BBQ งั่มๆ หมายเลขฮาจิโรคุ” ซึ่งลากตู้โดยสารที่ดัดแปลงเป็นเตาบาร์บีคิวด้วยข้อเสนอของโซเท็ตสึนั้น ได้รับเสียงตอบรับที่ดีจากนักท่องเที่ยวอย่างล้นหลาม จำนวนรอบการเดินรถ/เวลาทำงานจึงเพิ่มขึ้นมาก

ทว่า แผลเก่าที่แอบซ่อนอยู่ในรถจักร 8620 ก็ได้แสดงออกมาให้เห็นจนถึงผิวหน้าเพราะตู้โดยสารที่หนักขึ้นจากการดัดแปลง, จำนวนผู้โดยสารเต็มคันรถ และการเดินรถที่ไม่มีเวลาหยุดพัก

รถจักร 8620 มีบาดแผลถึงฆาตที่เรียกว่าความเสียหายที่โครงรถเข้าจนได้

ฮาจิโรคุที่สิ้นหวังและโซเท็ตสึที่ถูกบีบให้เลือก

ฮาจิโรคุได้จับมือของโซเท็ตสึ และลุกขึ้นยืนใหม่ด้วยกันอีกครั้ง โดยมีเป้าหมายเพื่อซ่อมแซมรถไฟกลับมาจากแผลลึก

* อธิบายเพิ่มเติมโดยผู้แปล : Stove Train คือตู้โดยสารที่มีเตา Stove ไว้ให้ความอบอุ่น ในญี่ปุ่นเปิดให้วิ่งเป็น Event พิเศษเฉพาะในบางช่วง Stove Train ที่มีชื่อเสียงคือ Stove Train ของการรถไฟสึงารุในจังหวัดอาโอโมริ(ในเกมคือการรถไฟนิชิสึงารุ ส่วนจังหวัดอาโอโมรินั้นอ่านเหมือนกันแต่ในเกมใช้คันจิคนละตัว) ซึ่งเปิดให้บริการเฉพาะช่วงฤดูหนาว ในรถไฟมีเตา Stove ที่ใช้พลังงานถ่านหินคอยให้ความร้อน และยังสามารถใช้เตานี้ปิ้งปลาหมึกตากแห้งในรถไฟได้ด้วย




Story – Hibiki Route

มาวาดอนาคตกันเถอะ !

เพื่อฟังเสียงที่แท้จริงจากชาวเมืองโอฮิโตโยะ โซเท็ตสึจึงเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันกับฮิบิกิ และพยายามสัมผัสกับชีวิตความเป็นอยู่นั้น

ในระหว่างวันเวลานั้นก็ได้รู้ว่าตัวฮิบิกิและผลงานของเธอเป็นที่คุ้นเคยกันอย่างกว้างขวางในเมืองโอฮิโตโยะ ผ่านงานอย่างการเขียนแผ่นป้ายหรือการวาด Illus Map

ทว่า ระหว่างนั้นภาระของพอลแลตก็ได้เพิ่มมากขึ้น

ไม่สามารถทนทำงานเป็นนายกเทศมนตรีกับประธานบริษัทไปพร้อมกันได้อีกต่อไป จนถึงกับต้องถูกบีบให้ลาออกจากตำแหน่งนายกเทศมนตรี

การพ่ายแพ้ในศึกเลือกตั้งนายกเทศมนตรีคนใหม่ซึ่งตามมากับการลาออกของพอลแลตนั้นหมายถึงการกำหนดแน่นอนว่าจะนำโรงงาน Aircraft เข้ามาในเมืองโอฮิโตโยะ แล้วยังหมายถึงความซบเซาของเมืองโอฮิโตโยะในระยะยาวด้วย

โซเท็ตสึซึ่งเชื่อมั่นว่าผู้สมัครที่เหมาะสมที่สุดคือฮิบิกินั้น ได้เสนอให้ฮิบิกิลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรี  ฮิบิกิที่อยากตอบรับความคาดหวังของพี่ชายนั้นแม้จะลังเลอยู่ แต่ก็ตัดสินใจลงสมัคร

เพราะแรงกดดันที่มากเกินกว่าจะจินตนาการ จึงหลงลืม “แผนผังในอนาคตของเมืองโอฮิโตโยะที่ตัวเองอยากวาด” ไป

ฮิบิกิได้ออกตามหาสิ่งนั้นด้วยกันกับโซเท็ตสึ จนรู้ตัวว่าสิ่งที่ตามหานั้นอยู่ภายในรอยยิ้มของผู้คนนั่นเอง จึงได้หยิบแปรงเขียนภาพขึ้นมา




Story – Paulette Route

ยินดีต้อนรับสู่เมืองโอฮิโตโยะ !

เพื่อลดภาระของพอลแลตที่ดำรงตำแหน่งเป็นนายกเทศมนตรีและประธานบริษัทในเวลาเดียวกัน โซเท็ตสึจึงเริ่มช่วยสนับสนุนแนวทางนโยบายของเธอ

เลยสำรวจหาวิธีการนำเหมืองถ่านหินจุตสึเซ็นไปใช้ เพื่อทำให้นโยบาย “นำการรถไฟมาใช้เพื่อนำสิทธิในการท่องเที่ยวกลับคืนมา” ที่พอลแลตยืนกราน ให้กลายเป็นรูปธรรม

แล้วจึงเสนอแผนการให้สร้าง “โอฮิโตโยะ Mine Treasure” ธีมปาร์คเพื่อการท่องเที่ยวที่นำเหมืองถ่านหินจุตสึเซ็นมาปรับปรุงใหม่ โดยมีการท่องเที่ยวที่ให้ลองสัมผัสกับการขุดเหมือง และการนำถ่านหินที่ขุดมาได้ไปใช้ในฐานะเชื้อเพลิงรถจักรไอน้ำเป็นแกนสำคัญ

แทนพอลแลตซึ่งทุ่มเทกับหน้าที่นายกเทศมนตรีเพื่อทำให้แผนการที่เสนอมาเป็นจริง โซเท็ตสึจึงได้ลองฝึกเป็นเจ้าหน้าที่รถไฟกับรถไฟ Kiha07s และเรย์นะที่เป็น Railroid เฉพาะของรถ และในตอนนั้นเองที่ได้สังเกตเห็นความไม่เสถียรบริเวณล้อของรถไฟ Kiha07s ซึ่งอาจกลายเป็นบาดแผลฉกรรจ์ต่อการสนับสนุนการท่องเที่ยวก็เป็นได้

การปรับปรุง Kiha07s อาจจะเปลี่ยนแปลงเรย์นะ เปลี่ยนความสุขที่มีอยู่ในตอนนี้ไปก็เป็นได้------ความหวาดกลัวนั้น พอลแลตได้ก้าวข้ามมันไปด้วยกันกับโซเท็ตสึ แล้วออกวิ่งอีกครั้ง