Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto

เนื้อหาด้านล่างเผยแพร่ครั้งแรกวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2016 ที่ http://vermillionend.exteen.com

---

　　สวัสดีครับ กลับมาพบกันอีกครั้งกับ VermillionEnd…… ตอนนี้เข้าช่วงหน้าฝน(梅雨)แล้ว ถ้าพ้นหน้าฝนก็จะเข้าสู่ฤดูร้อน(夏)เหลืออีกแค่เดือนกว่าๆก็จะถึงเวลากลับประเทศไทย บอกตรงๆช่วงนี้ยุ่งสุดๆเลยล่ะครับ ทั้งเรื่องเรียน ทั้งงานวิจัยที่ต้องเขียนให้เสร็จภายในเส้นตายที่กำหนด และไปดูสิ่งที่อยากดูแต่ยังไม่ได้ดูก่อนกลับไทย(เช่นงานเทศกาลหน้าร้อน)……

　　ด้วยเหตุนี้ วันนี้เลยเป็น entry ง่ายๆครับ(แม้จะแปลไว้ก่อนแล้ว แต่ตอนอัพBlogก็ยุ่งยาก เสียเวลาอยู่ดี) เกมที่นำมาให้ดูในวันนี้คือ Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto ของค่าย Dandelion ที่ออกเมื่อปี 2011  ผมเล่นเกมนี้จบไปนานแล้วก็จริง(เล่นจบไปเมื่อปี 2013) แต่ยังไงก็อยากเขียนถึงเกมนี้ครับ  ผมถูกใจเกม Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto  แม้ภาพจะไม่ได้สวยอะไรมากมาย แต่เนื้อหานั้นตราตรึงใจและกลายเป็นประเด็นให้เก็บมาคิด และที่ประทับใจที่สุดคือเพลงปิดของเกม เพลง Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto ครับ (ร้องโดย Duca)

たいせつなきみのために、
ぼくにできるいちばんのこと
Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto
For my precious sweetheart, the best thing I can do.

เพื่อเธอที่แสนสำคัญแล้ว สิ่งที่ผมทำให้ได้ก็คือ……

คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจาก Official Web Site (Dandelion)

What’s TAIKIMI ?

“Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto” เนี่ย เป็นเกมแบบไหนงั้นเหรอ ?

“Taisetsu na Kimi no Tame ni, Boku ni Dekiru Ichiban no Koto” นั้น ถ้าให้พูดด้วยคำๆเดียวก็คือเกมที่จัดอยู่ในประเภทที่เรียกกันว่า “Nakige”

ทว่า ตอนนี้ “Nakige” ซึ่งครั้งหนึ่งเคยทำให้เกิดการเคลื่อนไหวอันใหญ่หลวงในวงการเอง เป็นเพราะทั้งทางผู้สร้างและทางผู้อ่านมีความรู้สึกว่าได้ทำสิ่งที่ทำได้ไปจนหมดแล้วรึเปล่านะ หลังๆมานี้เลยมีแนวโน้มที่จำนวนลดลงไป

แต่พวกเราคิดว่า “Nakige ยังมีความเป็นไปได้อีกมากมาย” แล้วก็มีแรงบันดาลใจที่ทำให้คิดว่า “อยากจะเขียน อยากจะสร้าง” ด้วย

เพราะแบบนั้นคราวนี้ “Dandelion” จึงได้เลือกที่จะสร้าง “Nakige”

บรรยากาศที่น่าเศร้า แต่ก็สงบราบเรียบ

เหล่านางเอกที่น่ารักและมีความเป็นมนุษย์

เรื่องราวที่ขมขื่นแต่ก็ซึมเข้าไปถึงหัวใจนั้น อาจจะเป็นการชมตัวเองเล็กน้อยแต่ก็คิดว่าทำออกมาได้ดีขนาดที่ภูมิใจได้ แล้วยังมีความมั่นใจในงานภาพกับ Graphic มากอีกด้วย

ปรารถนาจากใจว่ายังไงอย่างน้อยก็ขอให้คนจำนวนมากได้สนุกกับ “Nakige สไตล์ Dandelion” ของค่าย “Dandelion” ที่มักจะสร้างผลงานแปลกๆเสมอ

Story

เนื่องจากเข้าโรงพยาบาลเป็นเวลานานเพราะอุบัติเหตุ ยาซากะ ทาคายะ ตัวเอกของเรื่องจึงเข้าเรียนในโรงเรียนเซย์กะ โรงเรียนประจำที่มีชื่อเสียงช้าไป 1 ปี

แม้จะไม่สะดวกใจกับความจริงที่ว่าในชั้นเรียนมีอายุมากกว่าคนอื่นอยู่คนเดียว แต่เขาก็ปรับตัวเข้ากับโรงเรียน  แล้วใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนอันสงบสุขไป

ฤดูกาลนั้นเป็นช่วงต้นฤดูร้อน เดือนมิถุนายน

เป็นฤดูกาลของ “เทศกาลเซนต์โยฮันน์” ซึ่งเฉลิมฉลองวันเกิดของ “เซนต์โยฮันน์” นักบุญผู้ปกปักรักษาโรงเรียน

ในโรงเรียนที่ยุ่งกับการเตรียมงานเทศกาล ทาคายะบังเอิญไปได้ยินเรื่อง “ความลับทั้งหกแห่งโรงเรียนเซย์กะ” ที่เล่าขานกันมาอย่างต่อเนื่องในหมู่นักเรียน

ที่ปลายสุดของโรงเรียน

อาคารเรียนเก่าได้จมอยู่ในทะเลสาบตั้งแต่ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว

ว่ากันว่าในช่วง “เทศกาลเซนต์โยฮันน์”  เฉพาะในยามที่อาทิตย์อัสดงงดงาม อาคารเรียนหลังนั้นจะพลันโผล่ขึ้นมาบนผิวทะเลสาบ และผู้ที่เข้าไปในนั้นจะได้เจอกับคนที่ไม่น่าจะมีทางได้พบกันอีกเป็นครั้งที่สอง……

นั่นเป็นตำนาน

เป็นเทพนิยายที่สั่งสมขึ้นมาในพื้นที่ปิดที่เรียกว่าโรงเรียน

ทว่า ในวันนั้น

ภายใต้อาทิตย์อัสดงที่งดงามขนาดที่อยากจะร้องไห้ออกมา

ทาคายะได้เห็นอาคารเรียนเก่าโผล่ขึ้นมาบนผิวทะเลสาบจริงๆ แล้วก็------ได้พบกับ “เธอ” อีกครั้ง

Character

ยาซากะ　ทาคายะ
八坂　鷹也

“สุซุชอบทาคายะคุงมากนะ ?”

ยาซากะ สุซุ
八坂　すず

น้องสาวฝาแฝดของยาซากะ ทาคายะ ตัวเอกของเรื่อง

เป็นเด็กสาวผู้สดใส ร่าเริง และบริสุทธิ์ไร้เดียงสา

ไม่ว่าจะกับใครก็มีน้ำใจและอ่อนโยน แต่กับทาคายะนั้นจะดูแลเป็นพิเศษ

ทั้งๆที่เป็นน้องสาว แต่กลับชอบทำตัวเป็นพี่สาวอยู่บ่อยๆ

ในทางกลับกัน ก็มีด้านที่เหมือนเด็กอย่างเรียกแทนตัวเองว่า “สุซุ” อยู่เช่นกัน

ชอบอ่านหนังสือมาก ในอดีตมักจะอ่านหนังสือให้ทาคายะที่ไม่ถนัดการอ่านฟังเสมอ

“ไม่ว่าเมื่อไรชั้นก็อยู่ข้างเดียวกันเสมอนะ ?  อะไรกัน ฮะๆ เผลอทำเท่เกินไปซะแล้ว”

ชิราคาวะ　โคบาโตะ
白川　小鳩

ประธานนักเรียนโรงเรียนเซย์กะคนปัจจุบัน

เป็นเพื่อนสมัยเด็กของทาคายะกับสุซุ

ปัจจุบันได้กลายเป็นนักเรียนชั้นปีสูงกว่าไป

มองแวบแรกจะเห็นว่าเรียบร้อยและดูเหมือนคุณหนู แต่ความจริงนั้นเป็นคนขี้เล่นที่ชอบแกล้งแหย่คนอื่นเล่น

ดูแลคนอื่นดี มีนิสัยแนวลูกพี่หญิงที่พึ่งพาได้

เป็นเด็กสาวผู้อ่อนโยนด้วย พอทาคายะมาเข้าเรียนหลังจากที่ช้าไปหนึ่งปี ก็คอยช่วยเอาใจใส่ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

“ช่วยปล่อยฉันไว้คนเดียวได้ไหม ?”

โอฮาระ　จิซึรุ
大波羅　千鶴

เคยเป็นนักเรียนดีเด่นที่ผลการเรียนดีเยี่ยม เก่งกีฬารอบด้าน ฝีมือการเล่นเปียโนเองก็เหนือชั้น แต่ปัจจุบันเป็นจอมโดดเรียนที่ขาดความกระตือรือร้นและมีท่าทางเบื่ออยู่ตลอดเวลา

ในชั้นเรียนเองก็โดดเดี่ยวไปโดยสิ้นเชิงแล้ว แต่เจ้าตัวก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย

ปากร้าย มีความคิดแบบ Nihilism

มักจะโดดเรียนไปเล่นเปียโนอยู่ในโบสถ์เสมอ เลยเรียกกันว่า “แม่มดแห่งโบสถ์”

* อธิบายเพิ่มเติมโดยผู้แปล : Nihilism เป็นแนวคิดทางปรัชญาที่ปฏิเสธว่าตัวตนของมนุษย์, ขนบธรรมเนียม, ค่านิยม, ความเชื่อ ฯลฯ ทุกสรรพสิ่งล้วนไม่ได้มีคุณค่าหรือเป้าหมายในตัวมันเองอยู่

“ชอบ…หนังสือรึเปล่า ?  ฉัน…ชอบ  ชอบมาก”

อิวาคุระ　คานาตะ
岩倉　郁奈多

เด็กสาวที่ชอบหนังสือมาก ชอบมากจนหมดทางเยียวยา

ตอนที่อ่านหนังสืออยู่จะเลิกสนใจรอบข้างไปโดยสิ้นเชิง

เป็นคนเงียบสุดๆและพูดไม่เก่ง

ถึงอย่างนั้น ท่าทางตอนที่พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อจะสื่ออะไรออกมานั้นดูน่ารักเหมือนสัตว์ตัวน้อย

มักจะนอนหลับด้วยท่าทางมีความสุขอยู่ใต้กองหนังสือที่ห้องสมุดบ่อยๆ

“…ใช่แล้วล่ะ เป็นเวทมนตร์ เราใช้เวทมนตร์ได้น่ะ”

อาคาเนะ
アカネ

เด็กสาวลึกลับที่จู่ๆก็โผล่มาหรือหายไปอย่างกะทันหัน

มีชื่อเดียวกับตัวละครที่โผล่มาในนิยาย “เรื่องราวในโรงเรียนสีอัสดง” ซึ่งใช้โรงเรียนนี้เป็นต้นแบบของฉากในเรื่อง

เป็นเด็กสาวที่สุขุม, มีท่าทีเสียดสีประชดประชัน และพูดด้วยวิธีพูดที่เหมือนเด็กผู้ชาย