คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจากหนังสือนิยาย
แปลมาจากหนังสือนิยาย
Prologue
[หน้า 8]
ฤดูกาลได้เปลี่ยนผัน และฤดูกาลใหม่ก็มาถึงอีกครั้ง
แสงตะวันของฤดูร้อนที่แสบผิว
ลมเย็นๆที่พัดลงมาจากภูเขา กับกระดิ่งลมที่ดังสะท้อนในห้องที่มีกลิ่นของเสื่อทาทามิหลงเหลืออยู่
ทั้งๆที่ผ่านไปหลายเดือนแล้วนับจากปิดเทอมหน้าร้อนที่มินางามิ โคสุเกะใช้เวลาในแต่ละวันไป แต่ถึงจะเป็นตอนนี้ที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปแล้ว ก็ยังเผลอรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังอยู่ในฤดูร้อนของหมู่บ้านมินาคามิไปจนได้
เรื่องนั้นคงเป็นเพราะปีนี้กับปีที่แล้ว…… เป็นเพราะเหตุการณ์ที่ได้ประสบมาในช่วงปิดเทอมหน้าร้อนครั้งที่สองนับจากที่ได้เป็นนักเรียนมหาวิทยาลัยนั้นตอนนี้เองก็ยังคงตราตรึงฝังแน่นอยู่ในหัวใจ โคสุเกะคิดเองเออเองไปเช่นนั้น
คดีที่ดึงทั่วญี่ปุ่นเข้ามาพัวพันเองก็จางหายและถูกลืมไปพร้อมกับเวลา
ทว่า ภายในจิตใจของผู้เกี่ยวข้องโดยตรงนั้นมันเป็นสิ่งที่ได้ถูกจารึกไว้พร้อมกับความทรงจำที่ชัดเจน และไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไรก็จะหลงเหลืออยู่ต่อไป
แต่ว่าสิ่งนั้นเองก็ถูกฝังอยู่ใต้การเขียนทับด้วยข้อมูลและความทรงจำขนาดใหญ่ที่เรียกว่าชีวิตประจำวัน โอกาสได้นึกถึงเองก็เลยน้อยลงไปด้วย
ในการทำให้ความทรงจำของผู้เกี่ยวข้องโดยตรงอย่างโคสุเกะจางหายไปนั้นคงต้องใช้เวลาที่ยาวนานหลายเดือนหลายปี และถ้าจู่ๆมีอะไรมาสะกิดใจเข้าก็จะนึกขึ้นมาได้อย่างชัดเจนทันที
เรื่องนั้นถึงจะเป็นบ้านที่โตเกียวซึ่งเป็นที่ๆห่างออกไปจากหมู่บ้านมินาคามิในภูมิภาคคินกิเองก็คงจะเหมือนกัน
‘ช่วงสิ้นปีก็ใกล้เข้ามาแล้วค่ะ ณ จุดนี้ตั้งใจว่าจะย้อนกลับไปมองข่าวที่เกิดขึ้นในรอบปีนี้กันอีกครั้งค่ะ’
[หน้า 9]
ได้ยินเสียงโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ดังมาจากห้องนั่งเล่น
บ้านมินางามิซึ่งใช้ห้องครัวสำเร็จรูปนั้นแทบไม่มีของมาขวางระหว่างห้องรับแขกกับห้องครัวเลย ทำให้เสียงผ่านมาได้โดยตรง
เดิมทีโคสุเกะเป็นคนเปิดไว้เองเพื่อใช้ฆ่าเวลาระหว่างเตรียมอาหาร เป็นการใช้เสียงที่ลอยมาจากรายการโทรทัศน์เป็นดนตรีประกอบฉาก
เสียงโทรทัศน์กลืนไปกับเสียงมีดทำครัวสับเขียงหรือเสียงน้ำมันที่กระเด็นอยู่บนกระทะ จนขาดห้วงไปเป็นพักๆ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ปล่อยให้เสียงถัดมาลอยผ่านหูไป
‘ต่อไปคือเหตุการณ์ฝูงสัตว์อพยพครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในเดือนสิงหาคมสินะคะ’
“------------------”
มือได้หยุดลง
ไม่ได้ทำมีดบาดนิ้ว ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจสะกดความหวั่นไหวไว้ได้
ไม่ใช่แค่ผู้เกี่ยวข้องโดยตรงเท่านั้น เรื่องที่เกิดขึ้นยังไม่จางหายไปจากสังคม
ในฤดูร้อนปีนี้ ญี่ปุ่นได้ถูกดึงเข้าไปสู่วังวนแห่งความสับสนวุ่นวาย
เริ่มจากการอพยพครั้งใหญ่ของพวกสัตว์จากทั้งเหนือใต้ของฮอนชู แล้วในระหว่างนั้นก็เกิดคดีขึ้นตามมากับอุบัติเหตุและความสับสนวุ่นว่ายที่เกิดขึ้นจากการอพยพ
[หน้า 10]
ที่ต้นกำเนิดของคดีพวกนั้นมีนิทานโบราณอย่างหนึ่งอยู่
ตำนานนางฟ้า
เป็นตำนานพื้นเมืองที่เล่าขานต่อกันมายังหมู่บ้านมินาคามิ และเป็นของประเภทเดียวกับเทพนิยาย
ด้านหลังของศาลเจ้าคาสุกะซึ่งตั้งอยู่บนที่สูงของหมู่บ้านนั้นมีทะเลสาบที่มีผิวน้ำสีฟ้าอยู่
ตามชื่อทะเลสาบเท็นเนียวงาฟุจิ(สระน้ำของนางฟ้า) มีเรื่องเล่าเล็กน้อยหลงเหลือเล่าต่อกันมาว่าเมื่อหลายร้อยปีก่อนได้มีนางฟ้ามาอาบน้ำแล้วทำผ้าคลุมนางฟ้าหายเลยกลับสวรรค์ไม่ได้
โลกแบบในเทพนิยายที่อยู่ในหนังสือภาพนั้นตอนนี้เองก็ยังมีอยู่ที่หมู่บ้านมินาคามิในฐานะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต
ถึงจะไม่มีคนเชื่อตำนานพื้นเมืองพวกนั้นซึ่งถูกเล่าให้ฟังมาตั้งแต่ตอนเด็กในฐานะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงเลย แต่ผู้คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านมินาคามิก็รู้สึกถึงตัวตนของนางฟ้ากับผ้าคลุมนางฟ้าได้ใกล้ตัวกว่าคนของที่อื่นมาก
ทว่า สุดท้ายแล้วนั่นก็เป็นเรื่องในฐานะเรื่องแต่ง
คนที่รู้ว่าเรื่องราวที่เล่าขานต่อกันมาในหมู่บ้านมินาคามินั้นใช้เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจริงๆมาเป็นพื้นฐานของเรื่องมีอยู่ไม่มากเท่าไร
[หน้า 11]
เริ่มจากตระกูลมินางามิอย่างโคสุเกะซึ่งมีนางฟ้าเป็นต้นตระกูล แล้วก็ผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกัน
จากนั้นก็เป็นนางฟ้าตัวจริงที่ถึงจะเป็นยุคปัจจุบันแล้วก็ยังมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้……
“โอ๊ะ”
กลับมาจากห้วงความคิด จากนั้นโคสุเกะก็ปิดไฟของกระทะ
เนื้อไข่ที่ตีไว้แล้วทอดจนเกรียมเล็กน้อยได้กลายเป็นสีน้ำตาลนิดหน่อย
ตอนแรกตั้งใจว่าจะทำข้าวห่อไข่ แต่ก็ตัดสินใจว่าจะเอาไปซ้อนทบกันหลายๆชั้นแล้วทำเป็นไข่ม้วนทั้งๆแบบนี้เลย
ตั้งแต่แม่เสียไปเมื่อสิบปีก่อน งานบ้านของบ้านมินางามิก็ดูแลกันมาสามคนได้แก่มินางามิ เซย์จิผู้เป็นพ่อ, โคสุเกะ แล้วก็มินางามิ ซาคุยะที่เป็นน้องสาว
จากประสบการณ์หลายปีที่ผ่านมา ทำให้ถ้าไม่ใช่อาหารที่มีขั้นตอนยุ่งยากแล้วล่ะก็ ทำได้อยู่พอตัว
แต่…… ก็มีบางเวลาที่จู่ๆก็คิดเช่นนั้นขึ้นมา
ถ้าไม่ใช่ตัวเองแต่เป็นซาคุยะที่เป็นน้องสาวล่ะ จะทำยังไงกันนะ ?
เป็นน้องสาวที่มีฝีมือดี คงจะปรับอะไรอีกนิดหน่อยเพื่อเพิ่มความอร่อยของรสชาติรึเปล่านะ ?
[หน้า 12]
“…………”
คิดเล็กน้อย จากนั้นก็ทำไข่ให้เสียรูปไป
ใส่เกลือกับพริกไทยแล้วเติมไข่ลงไปอีก
ก่อนจะทำเสร็จ ถ้าใส่เบคอนที่เป็นของเหลือลงไป ไข่คนที่รูปร่างแย่เล็กน้อยก็จะเสร็จสมบูรณ์
สำหรับโคสุเกะแล้วมินางามิ ซาคุยะที่เป็นน้องสาวนั้นไม่ได้เป็นแค่ครอบครัว
ตระกูลมินางามิคือตระกูลที่สืบทอดสายเลือดของนางฟ้ามา
ในตัวเลือดเองนั้นไม่มีอะไรพิเศษ แต่ตระกูลมินางามิได้สืบทอดของอย่างหนึ่งมารุ่นต่อรุ่นจนมาถึงยุคปัจจุบัน
ผลผลิตของอารยธรรมชั้นสูงที่ถูกนำมาจากโลกอื่น ซึ่งเรียกกันว่าผ้าคลุมของนางฟ้า
เป็นอุปกรณ์สารพัดประโยชน์ที่เปลี่ยนรูปร่างได้ตามความนึกคิดเจ้าของ แล้วก็ดำเนินการตามคำสั่งที่ถูกบันทึกไว้ต่อไปเรื่อยๆ
ความลึกลับที่ผ่านเวลามาหลายร้อยปีแล้วยังสืบทอดกันมาจนถึงยุคปัจจุบัน กับความรู้สึกของนางฟ้าในอดีต
ที่ได้เข้าไปพัวพันกับคดีใหญ่ซึ่งเกิดจากการที่สิ่งเหล่านั้นมาทักทอเข้าด้วยกันคือหน้าร้อนปีที่แล้ว จากนั้นเวลาก็ผ่านไปหนึ่งปีแล้วไปเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ใหญ่ที่ทำให้ญี่ปุ่นวุ่นวายตอนก่อนหน้านี้เข้า
------ปิ๊บๆ
มือถือดังขึ้น
[หน้า 14]
พอปิดแก๊สแล้วมองไปที่หน้าจอก็พบว่าที่นั่นมีชื่อของน้องสาวปรากฏอยู่
‘หมู่บ้านมินาคามิถูกนำมาออกข่าวด้วยล่ะคะ คุณอิโรฮะได้ออกทีวีด้วย พี่ดูไปรึยังคะ’
“……หืม”
คิดเล็กน้อยแล้วกดปุ่มส่งข้อความตอบกลับไป
“ตอบกลับไปว่า……ไม่ได้ดูหน้าจออยู่หรอกแต่ได้ฟังเสียง เจอกันคราวหน้าเลยกะว่าจะแกล้งแหย่เล่นซักหน่อย”
พอส่งข้อความไปแล้วก็มีคำตอบกลับมาทันที
‘มีแววว่าจะโดนแกล้งกลับเป็นสองเท่าด้วยเรื่องของพวกเราค่ะ กระโจนเข้าไปในถ้ำเสือเองเนี่ยไม่น่าชื่นชมหรอกนะคะ’
“จริงๆนั่นล่ะ”
ยิ้มเจื่อนๆออกมาโดยไม่รู้ตัว
น้องสาวเข้าใจวิธีคิดของเพื่อนสมัยเด็กได้เป็นอย่างดี
แล้วโคสุเกะกับซาคุยะเองก็มีจุดอ่อนอันใหญ่หลวงที่จะทำให้ถูกโจมตีกลับอยู่ฝ่ายเดียวอยู่อย่างเห็นได้ชัดอีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น