Prologue (Part 8) : ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
- Epilog -
ฮัตสึเนะกำลังกังวลว่าเย็นแล้วแต่พี่ชายของเธอยังไม่กลับบ้าน
ในตอนที่คุณแม่ของเธอจะโทรศัพท์ไปนั้นเอง…
…เสียงเปิดประตูบ้านก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียง
“กลับมาแล้วครับ” ของพี่ชายของเธอ
คุณแม่กำลังจะดุพี่ชายที่กลับช้าโดยไม่บอกกล่าว
แต่พอเห็นสภาพเปียกโชกของพี่ชายแล้วก็ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้นแทน
“……ไปไหนมาเหรอ” คุณแม่ถาม
“นิดหน่อยน่ะ” พี่ชายตอบกลับมาแบบเรียบๆ
“บอกแค่นั้นจะไปรู้ได้ยังไง”
แม่ของเธอเหมือนจะโกรธอยู่
คงจะเป็นห่วงอาการของพี่ชายมากจริงๆ
“เดี๋ยวก่อน อยากจะทำความสะอาดจักรยานก่อนน่ะครับ
เพราะเป็นของดูต่างหน้าของมาโดกะ”
ทว่า
พอได้ยินประโยคนั้นก็ต้องเงียบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
หลังพี่ชายของเธอทำความสะอาดจักรยานเสร็จ มื้ออาหารเย็นอันเงียบงันเช่นเดียวกับทุกครั้งก็เริ่มขึ้น
“แล้ว วันนี้ไปไหนมาเหรอ ?”
ดูเหมือนแม่ของเธอจะคาใจกับเรื่องเมื่อครู่อยู่
“ที่ๆมาโดกะถูกฆ่า”
พี่ชายของเธอตอบกลับไปสั้นๆ
แต่คำตอบนั้นได้สร้างความตกใจให้กับเธอและคุณแม่เป็นอย่างมาก
ฮัตสึเนะรู้สึกว่าท่าทางของพี่ชายเธอเปลี่ยนไป
หลังคุณมาโดกะเสียไป พี่ชายของเธอก็ดูไร้พลังมาตลอด
ตอนที่บอกกำลังว่าตามหาวิญญาณร้ายอยู่นั้น พี่ชายมักจะกวาดสายตามองไปรอบข้างก็จริง
แต่ก็ยังดูไม่มีพลัง
ทว่า ตอนนี้กลับมีความแน่วแน่แฝงอยู่ในนัยน์ตาของพี่ชาย
จู่ๆมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ…… ?
“ฮัตสึเนะจัง”
จู่ๆพี่ชายของเธอก็พูดขึ้น
“เอ๊ะ ?”
เด็กหญิงตกใจเล็กน้อย
“พี่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
พี่ชายของเธอพูดแล้วหลับตาลง จากนั้นก็เอ่ยคำพูดที่เหลือออกมา
“เจอที่ยึดเหนี่ยวจิตใจแล้วน่ะ”
ฮัตสึเนะไม่รู้ว่า
‘ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ’ นั้นหมายถึงอะไร
แต่พี่ชายของเธอดูเศร้ามาก
นับจากวันนั้นเป็นต้นมาพี่ชายของเธอก็ยืนหยัดขึ้นมาได้อีกครั้งจริงๆ
แต่ก็ไม่ใช่พี่ชายคนเดิมแบบที่เธอหวังไว้
พี่ชายเหมือนกำลังตามหาอะไรบางอย่างอยู่ตลอด
แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่วิญญาณร้ายแบบที่เคยบอกไว้ก่อนหน้า
พี่ชายไม่ยอมบอกว่ากำลังตามหาอะไรอยู่
เธอเป็นที่ค้ำจุนให้กับพี่ชายไม่ได้จริงๆด้วย
เธอไม่สามารถช่วยพี่ชายได้……
คุณแม่ของเธอวางใจที่พี่ชายยืดหยัดขึ้นมาได้อีกครั้ง
แต่ตัวเธอกลับรู้สึกตรงกันข้าม
รู้สึกสงบใจไม่ลงยังไงไม่รู้
ที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้ไม่ใช่พี่ชายคนเดิมของเธออีกต่อไปแล้ว
แต่……ถึงอย่างนั้น เธอก็จะ……
เด็กหญิงตัดสินใจอย่างแน่วแน่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น