[Spoil] Chapter 1 (Part 2)

posted on 6/02/2563 07:38:00 หลังเที่ยง by VermillionEnd Categories:
Chapter 1 (Part 2) : คิริโต้ คุเรฮะ

เช้านี้ชินจิไม่ค่อยมีสมาธิกับชั่วโมงเรียนเท่าไรนัก
หลังจากนั้นแม้เขาจะมองไปยังที่นั่งของโทโนะเป็นพักๆ แต่ก็ไม่เห็นเธออีกเลย

เป็นเรื่องแปลก
ตอนเช็คชื่อ ครูสึคาดะบอกว่ามีแจ้งมาจากทางบ้านว่าวันนี้เธอหยุด
แต่ก็คิดได้ยากว่าพ่อแม่จะปกปิดการตายของลูกสาวตัวเอง
หมายความว่าเธอตายไปโดยที่พ่อแม่ไม่รู้

เด็กหนุ่มนึกถึงคำพูดของน้าสาวเมื่อเช้า
หลังๆมานี้ ที่ซากุระโนะโมริเองก็มีคดีหรืออุบัติเหตุแปลกๆเยอะ ยังไงก็มองว่าคิดไปเองไม่ได้จริงๆ…”
เกิดอะไรขึ้นกับโทโนะกันนะ
การที่เธอยังอยู่ในโลกนี้แปลว่าเธอยังมีห่วงอะไรบางอย่างอยู่
หากไปพบเธอคงจะได้คำตอบ




เด็กหนุ่มตัดสินใจได้
เขาอาศัยเวลาพักระหว่างคาบของแต่ละคาบเดินหาโทโนะในโรงเรียน

ระหว่างทางก็เจอกับฮัตสึเนะจัง
เธอสงสัยว่าเขามาทำอะไรที่ชั้นของนักเรียนปี 1
ชินจิตอบไม่ได้
เขาเคยเล่าเรื่องที่เห็นวิญญาณร้ายให้น้องสาวฟังก็จริง แต่ไม่เคยเล่าเรื่องที่เห็นวิญญาณคนตายออกไป
สุดท้ายจึงได้แต่กลบเกลื่อนไปแบบไม่เนียน

แม้จะเดินหาทั่วโรงเรียนแล้วก็ยังไม่พบโทโนะ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องขยายขอบเขตการค้นหาออกไปนอกโรงเรียน
เพื่อการนั้น ข้อมูลจึงเป็นสิ่งจำเป็น




ตอนพักเที่ยง ชินจิไปถามเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงที่พอจะคุ้นหน้ากันอยู่บ้างว่าโทโนะสนิทกับใคร
แต่พอเอ่ยปากถามก็โดนเข้าใจผิดทันทีว่ากำลังคบกับโทโนะอยู่
เมื่อปฏิเสธไป อีกฝ่ายก็ย้ำอยู่หลายรอบว่าจริงๆเหรอ แล้วพอเธอมั่นใจว่าไม่ได้คบกันอยู่จริงๆก็บอกว่า
อะไรกัน งั้นก็ดี
เอ๊ะ ?” เด็กหนุ่มไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนร่วมชั้นพูด
อ๊ะ…….เปล่า ไม่มีอะไร อะฮะๆ อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆกลบเกลื่อน
ท่าทางดูแปลกๆก็จริง แต่เรื่องแบบนั้นจะยังไงก็ช่าง
เขาถามเพื่อนร่วมชั้นว่าโทโนะสนิทกับใคร แล้วก็ได้ชื่อเด็กผู้หญิงที่สนิทกับโทโนะมา 2-3 ชื่อ




ทว่า เด็กหนุ่มไม่ได้รู้เลยว่าการกระทำทั้งหมดนั้นถูกสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมองดูอยู่ตลอด




หลังจบคาบ 5  ชินจิก็ไปหาเด็กผู้หญิงที่สนิทกับโทโนะคนหนึ่ง แล้วถามถึงสถานที่ที่โทโนะชอบไป
เธอบอกว่าถ้าเป็นตอนนี้ไม่รู้ แต่เมื่อก่อนมักจะไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อฟอร์ซาด้วยกันบ่อยๆ
ตอนที่เด็กหนุ่มขอบคุณเธอแล้วกำลังจะเดินกลับห้องเรียนนั้นเอง อีกฝ่ายก็ถามถึงเรื่องของโทโนะด้วยความเป็นห่วง
แล้วคานะเป็นอะไรเหรอ เห็นว่าวันนี้หยุดเรียนด้วย……”
“……ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่……อยากเจอเฉยๆ
โอ้วอีกฝ่ายแสดงสีหน้าตกใจออกมา




ต่อมาหลังเลิกเรียน เขากำลังจะเดินออกจากโรงเรียนไปตามหาโทโนะ
ในตอนนั้นเอง ครูประจำชั้นก็ทักเขาแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ
เมื่อเช้ามีท่าทางแปลกๆนิดหน่อย กำลังกังวลอะไรอยู่รึเปล่า ?  หืม ?” อีกฝ่ายแสดงความเป็นห่วง
เขาปฏิเสธไปว่าไม่มีอะไร

ครูสึคาดะเป็นที่ชื่นชอบทั้งในหมู่นักเรียนชายและหญิง
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะกำลังเข้าใจผิดอยู่ว่าตัวเองเป็นที่ชื่นชอบของเขาด้วย
ด้วยเหตุผลหนึ่ง เขาเลยมักจะจ้องไปที่ใบหน้าของสึคาดะบ่อยๆ
นั่นคงเป็นสาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่ามีลูกศิษย์มาชอบ

งั้นก็ดี
พอได้ยินว่าสบายดี อีกฝ่ายก็ยิ้มด้วยท่าทางสนิทสนมแล้วตบก้นของเขาเบาๆ
ชินจิรู้สึกขนลุกไปทั่วร่างกาย
ถ้ามีเรื่องกังวลอะไรก็มาบอกครูได้เลยไม่ต้องเกรงใจ ……นะ ?” สึคาดะพูดปิดท้าย จากนั้นก็
หัวเราะ
เสียงหัวเราะของสึคาดะเป็นเสียงหัวเราะที่แปลก
เป็นเสียงหัวเราะน่าขนลุกที่ถ้าแค่ฟังอย่างเดียวจะไม่รู้เลยว่ากำลังหัวเราะหรือร้องไห้
ครูประจำชั้นของเขาได้รับความนิยมจากลูกศิษย์ก็จริง แต่ยกเว้นเรื่องเสียงหัวเราะนั่น
และสำหรับตัวเด็กหนุ่มเองแล้ว มันคือ




ชินจิมุ่งหน้าไปที่บันได
ในตอนนั้นเองมาโดกะได้โผล่มา แล้วบอกให้เขาฟังเธอพูดโดยไม่หันไปมองข้างหลัง
เธอบอกว่าวันนี้ทั้งวันมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมองเขาอยู่ตลอด แถมยังสะกดรอยตามด้วย
แล้วก็นะ เด็กคนนั้นเป็นสาวงามสุดๆเลยล่ะ ชินจินี่ก็ประมาทไม่ได้เลยนะ เธอพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
นึกไม่ออกเลยแฮะ
งั้นเหรอ แต่ช่างเถอะ ดูจากท่าทางแล้วเดี๋ยวทางนั้นคงเข้ามาทักเองล่ะ ใช่แล้วล่ะอีกเดี๋ยวเดียวมาโดกะบอก
เพราะโดนบอกว่าอย่าหันไป ชินจิเลยเดินลงบันไดไปทั้งๆอย่างนั้นโดยไม่เปลี่ยนแปลงความเร็ว
แล้วในขณะที่อยู่กลางบันไดนั้นเอง




ฟุคิงามิคุง
มีเสียงทักมาจากข้างบน
พอหันไปมองก็พบว่ามีเด็กสาวผมยาวตาสีแดงยืนกางพัดญี่ปุ่นอยู่ตรงนั้น
เป็นเด็กสาวที่พอจะคุ้นหน้ากันอยู่บ้าง บางทีคงจะอยู่ห้องเดียวกัน
อีกฝ่ายโค้งศีรษะแนะนำตัวว่าเธอชื่อคิริโต้ คุเรฮะ เป็นเพื่อนร่วมชั้น
เขาเองก็โค้งตอบตาม

เห็นมาโดกะบอกว่าอีกฝ่ายจับตาดูเขาอยู่ตลอดทั้งวันเลยนึกว่าจะเป็นคนเพี้ยนๆ แต่คิริโต้ดูไม่เห็นเป็นแบบนั้นเลย
มีเรื่องอยากจะยืนยันนิดหน่อยน่ะ พอจะมีเวลารึเปล่า อีกฝ่ายเข้าเรื่องทันที
ก็ได้อยู่หรอก……” เขาพยักหน้า
พอเห็นดังนั้นอีกฝ่ายก็เอ่ยปากขอบคุณ พร้อมสะบัดพัดเก็บเข้าที่




ฟุคิงามิคุง วันนี้ดูคาใจแปลกๆกับเรื่องคุณโทโนะสินะ แล้วไม่ใช่แค่นั้น……ยังไปถามเกี่ยวกับเธอด้วย มีเหตุผลอะไรงั้นเหรอ ?” คุเรฮะถาม
“……เอ่อ
ในเมื่ออีกฝ่ายถามมาชัดเจนซะขนาดนี้เขาก็หมดปัญญาเบี่ยงประเด็น
เด็กหนุ่มไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปดี
ทว่า แต่ไหนแต่ไรก็ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามตามตรงกับเด็กผู้หญิงที่เพิ่งคุยกันเป็นครั้งแรกอยู่แล้ว
“……ทำไมถึงได้ถามเรื่องแบบนั้นล่ะ ?” ชินจิตัดสินใจตอบคำถามด้วยคำถาม




คุเรฮะพยักหน้า เธอไม่แสดงท่าทางไม่พอใจทั้งๆที่โดนตอบคำถามด้วยคำถาม
นั่นสิน้า เพราะเธอนั่นล่ะอีกฝ่ายตอบมาตามตรง
พร้อมกับพูดเสริมว่าเพราะเห็นชินจิมีท่าทีแปลกๆ เธอเลยรู้สึกคาใจเช่นกัน แล้วก็บอกว่าหลังๆมานี้เมืองซากุระโนะโมริมีเรื่องแปลกๆเยอะ
เรื่องแปลกๆ ?”
เธอเองก็รู้สึกได้ไม่ใช่เหรอ ถึงขนาดมีออกข่าวบนทีวีด้วย หลังๆมานี้มีคดีหรืออุบัติเหตุแปลกๆเกิดขึ้นมากมาย……” คุเรฮะพูด
ก็นะ เมื่อเช้าเองก็มีข่าวด้วยเขาตอบกลับไป
อุบัติเหตุสายไฟขาดสินะ ชั้นเองก็ดูอยู่เหมือนกัน มีอุบัติเหตุแบบนั้นด้วย แล้วก็……”
คุเรฮะเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เงียบไป
บางทีเธอเองก็คงกำลังคิดว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับโทโนะเช่นกัน

แล้วคำตอบของฟุคิงามิคุงล่ะ ?”
หลังตอบคำถามของเขาแล้ว เด็กสาวก็ทวงคำตอบของคำถามเมื่อครู่
“………….”
ชินจิได้แต่นิ่งเงียบ จะให้ตอบว่าเห็นวิญญาณได้ก็คงถูกทำเป็นเหมือนคนสติไม่เต็ม
“……ช่างเถอะ ว่าแต่ฟุคิงามิคุง ตอนนี้เหมือนกำลังรีบอยู่ไม่ใช่เหรอ ?”
พอเห็นว่าชินจิไม่ยอมตอบ เธอก็เลิกถามแล้วเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นแทน
อืม ก็นะเขาตอบ
กำลังจะไปไหนเหรอ หรือว่า คิดจะตามหาคุณโทโนะงั้นเหรอ ?” เธอถาม
พอเขาพยักหน้าเธอก็ขอตามไปด้วย
ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่…” ชินจิอนุญาต
ขอบคุณเธอพยักหน้าเบาๆแล้วสะบัดพัดญี่ปุ่นเก็บเข้าที่




ชินจิคิดจะไปร้านอาหารชื่อฟอร์ซา แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
คุเรฮะเลยบอกว่านั่นเป็นร้านประจำของเธอแล้วอาสาพาไป
เขาจึงรบกวนเธอ

ระหว่างทางเด็กหนุ่มก็คิด
คิริโต้ คุเรฮะดูเป็นเด็กผู้หญิงที่เข้าหายาก แต่พอคุยด้วยแล้วก็พบว่าคุยกันได้อย่างสบายอารมณ์ผิดคาด
เป็นเรื่องแปลกที่เดินเคียงข้างกับเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้จักกันมาก่อนจนถึงเมื่อครู่เพื่อไปร้านอาหารด้วยกัน




ชินจิกับคุเรฮะมาถึงร้านฟอร์ซา ซากุระโนะโมริ
ทั้งคู่กวาดสายตามองหาโทโนะ แต่ก็ไม่พบ
จากนั้นก็ถูกบริกรหญิงเข้าใจผิดว่าเป็นลูกค้าแล้วพาไปที่โต๊ะ
“……เอาเถอะ ดื่มอะไรก่อนแล้วค่อยไปละกัน คุเรฮะยิ้ม
เป็นตอนนั้นเองที่แววตาเคร่งขรึม เข้าหายากได้หายไปจากใบหน้าของเธอโดยสิ้นเชิง

ทว่า พอมานั่งที่โต๊ะด้วยกันแล้วกลับหาหัวข้อสนทนาไม่เจอ
คุเรฮะเองก็เล่นพัดญี่ปุ่นในมืออยู่เพราะหาเรื่องคุยไม่ได้เช่นกัน
เขาเลยตัดสินใจทำลายความเงียบ ถามเรื่องพัดนั่นว่าไม่ใช่หน้าร้อนแท้ๆ ทำไมถึงได้ถือไปถือมา
เด็กสาวเลยตอบว่าเธอแค่ชอบเฉยๆ พร้อมบอกว่าอาจจะไม่ค่อยเข้ากับชุดนักเรียนเท่าไร แต่เข้ากับชุดญี่ปุ่นดี
พอเขาถามต่อก็ได้ความว่าเธอใส่ชุดญี่ปุ่นตอนอยู่บ้าน
คิริโต้ คุเรฮะเป็นคนแปลกนิดหน่อยจริงๆนั่นล่ะ ชินจิคิด
แต่นั่นก็เป็นการแปลกในความหมายที่ดี เพราะยังไงเธอก็มาคุยกับเด็กผู้ชายที่ไม่รู้จักอย่างเขาเพื่อเด็กผู้หญิงที่ขาดเรียนคนนึง




พอบริกรหญิงนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้ว คุเรฮะก็ถามมาด้วยสีหน้าจริงจัง
ว่าจะเอายังไงกับเรื่องของโทโนะ วันนี้ไม่เจอก็จริง แต่จะตามหาต่อรึเปล่า

ใช่แล้ว ตัวเขาไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าจะเอายังไงถ้าไม่เจอโทโนะ
พ่อแม่ของโทโนะคงกำลังเป็นห่วงลูกสาวอยู่ไม่ผิดแน่
และคนที่รู้ความจริงว่าเธอไม่อยู่แล้วก็มีเพียงเขาคนเดียว
จะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ เด็กหนุ่มคิดเช่นนั้น

ก็ตั้งใจแบบนั้นล่ะเด็กหนุ่มตอบคำถามเด็กสาว
“……แปลกคนจังเลยนะเด็กสาวยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น
คิริโต้เองก็ด้วยล่ะเขาตอบกลับไป
ในตอนนั้นเอง




ภาพโทโนะได้ปรากฏอยู่บนสายตาของชินจิ
เขามองไปทางเธอที่เดินเข้ามาจากประตูร้าน
คุเรฮะมีท่าทีสงสัย แต่เขาก็มองตามโทโนะไปโดยไม่สนใจ
โทโนะค่อยๆเดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าห้องครัว
เธอจ้องมองเข้าไปในนั้นด้วยสีหน้าเศร้า
ก่อนจะหายไปโดยไม่เหลือร่องรอยอะไรไว้เลย

พอเขารู้ตัวก็พบว่าคุเรฮะกำลังจ้องมองเขาด้วยท่าทีสงสัย
โทษทีที่ทำอะไรแปลกๆให้เห็นชินจิขอโทษเธอ
ไม่เป็นไร ……แต่ฟุคิงามิคุง ทำเหมือนกับมองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็นเลย…… พอมาคิดดูดีๆแล้ว ในห้องเรียนเมื่อเช้าก็ด้วย
ทว่า คิริโต้ คุเรฮะกลับบอกว่าไม่เป็นไร พร้อมชี้ประเด็นมาได้ตรงจุด
นี่เป็นครั้งแรกที่ฟุคิงามิ ชินจิลังเล ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเล่าเรื่องที่เห็นวิญญาณคนตายให้ใครฟังมาก่อนเลย
แต่กลับรู้สึกว่าถ้าเป็นเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เธออาจจะยอมเข้าใจก็เป็นได้
“……เอ่อ……” ชินจิเอ่ยปาก
อาจเป็นเพราะสัมผัสได้ว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง คุเรฮะเองก็ตั้งใจฟังเช่นกัน




แต่ตอนนั้นเองก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“……อ๊ะ ของชั้นล่ะ โทษทีนะ……อะไรกัน ปู่หรอกเหรอ ฮัลโหลๆ ?”
คุเรฮะรับโทรศัพท์
เอ๊ะ ?  วิธีอัดรายการทีวีล่วงหน้า ?  ……โธ่ อธิบายไปตั้งหลายครั้งแล้วแท้ๆ……”
เพราะแบบนั้น……ไม่ ไม่ใช่ปุ่มนั้น…… ………ค่า ค่า เข้าใจแล้ว
หลังคุยโทรศัพท์เสร็จ คุเรฮะก็เก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋านักเรียน
ขอโทษนะ วันนี้ชั้นขอตัวแค่นี้ เธอบอกลาเขาเหมือนมีธุระด่วน
อะ อืม ชินจิตอบกลับไปแบบงงๆ
ไว้มาต่อวันพรุ่งนี้……ได้สินะ ?”
ก่อนจากกันเด็กสาวพูดทิ้งท้ายไว้ราวกับเป็นการย้ำ
พอเขาพยักหน้า เธอก็ยิ้มแล้วบอกว่าไว้เจอกันพรุ่งนี้

ชินจิรู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้พูดเรื่องที่ตัวเองเห็นวิญญาณออกไป แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเสียดายเช่นกัน
เขาดื่มกาแฟที่สั่งมาพลางสังเกตดูในร้าน ก่อนจะถามบริกรหญิงเรื่องเชฟในร้าน แล้วก็ได้ความว่าเชฟของร้านนี้มีเพียงเชฟโมริยาสุคนเดียว
หลังจากนั้นเขาก็รออยู่ที่ร้านประมาณ 1 ชั่วโมง แต่โทโนะก็ไม่ได้ย้อนกลับมาแต่อย่างใด



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น