อัสดงยาม ตะวันคร้ามแสง: Tsukihime -A Piece of Blue Glass Moon-

　　เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคมปี 2011 ผมได้เริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่น จากวันนั้นมาจนถึงวันนี้เวลาก็ผ่านล่วงเลยไป 10 ปีแล้ว ตอนนี้ผมเก่งภาษาญี่ปุ่นขึ้นมากขนาดที่ตัวเองเมื่อ 10 ปีก่อนยังจินตนาการไม่ถึง ทั้งสอบผ่าน N1 ด้วยคะแนนเกือบเต็มถ้าไม่นับ part ฟัง, เล่น Visual Novel หรืออ่านมังงะแนวทั่วๆไปได้โดยแทบไม่ต้องเปิด dict แล้ว, ดูอนิเมะก็พอรู้เรื่องบ้าง(ความสามารถด้านการรับเสียงของผมค่อนข้างมีปัญหาในทุกภาษา ได้แค่นี้ก็ถือว่าบุญละ) นอกจากนี้ยังสอนพิเศษจนลูกศิษย์สอบผ่าน N4 ได้ ฯลฯ …เพราะแบบนั้น แม้วันนี้จะไม่ใช่วันที่ 1 ของเดือน แต่เนื่องในโอกาสครบรอบ 10 ปีอันน่ายินดี ผมจึงใช้โอกาสนี้มาอัพ Blog เป็นกรณีพิเศษครับ

　　เกมที่นำมาให้ดูในวันนี้คือ Tsukihime -A Piece of Blue Glass Moon- ของค่าย Type-Moon ซึ่งจะวางจำหน่ายในวันที่ 26 เดือนหน้า(26 สิงหาคม 2021)บนเครื่อง PS4 กับ Nintendo Switch …ใช่แล้วล่ะครับ มันคือ Tsukihime Remake นั่นเอง ! ในที่สุดเกมที่ประกาศทำมาเกิน 10 ปีก็ได้วางจำหน่ายซะที ! (Master Up! แล้ว ไม่เลื่อนแน่นอน)

　　แถมคราวนี้มาพร้อมกับการปรับปรุงเนื้อเรื่องใหม่ ไม่ว่าจะเป็นเปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษของเกมจาก Tsukihime : Blue Blue Glass Moon Under the Crimson Air เป็น Tsukihime -A Piece of Blue Glass Moon-, ย้ายเวทีของเรื่องจากเมืองมิซากิ(บ้านเจ๊อาโอโกะ)มาเมืองโซยะ, เพิ่มปริมาณเนื้อเรื่อง, ใส่ตัวละครใหม่อย่างคุณครูโนเอลเข้ามา ฯลฯ … เนื้อเรื่องเปลี่ยนไปจากเดิม หมายความว่าคราวนี้มีสิทธิลุ้นฉากจบดีๆ Happy End ให้คุณน้องอากิฮะสินะ ! (ในภาคต้นฉบับ ฉากจบรูทคุณน้องอากิฮะมีแค่ True End กับ Normal End ไม่มี Happy End เหมือนอย่างนางเอกคนอื่น แถมฉากจบทั้งสองแบบนั้นมันก็ช่าง…)

　　Tsukihime คือเกมที่ผมมีความทรงจำอะไรหลายๆอย่างด้วย ทั้งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้ตัวว่าตัวเองชอบตัวละครน้องสาว(คุณน้องอากิฮะ สุดยอด !) ทั้งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมสนใจ Visual Novel(และนำไปสู่การพบเจอกับ Tasogare no Sinsemilla ซึ่งเป็นเหตุผลให้ผมเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นในเวลาต่อมา) นอกจากนี้ เหตุผลที่ผมเริ่มเขียน Blog เองก็เพื่อหาที่เผยแพร่งานแปล Hisui's Route ที่เป็นผลงานชิ้นแรกของผมครับ …เพราะแบบนั้นก็เลยดีใจมากที่ในที่สุด Tsukihime Remake จะได้วางจำหน่ายซะที และหวังที่จะได้เห็น Happy End ของคุณน้องอากิฮะด้วย !

ฮะ… อะไรนะ Tsukihime -A Piece of Blue Glass Moon- มีแค่รูท “จันทร์ด้านใกล้” (รูทอัลเควดกับชิเอล) ไม่มีรูท “จันทร์ด้านไกล” (รูทอากิฮะ, ฮิซุย, โคฮาคุ) …วะ ว่าไงน้า ! มะ ไม่มีรูทคุณน้องอากิฮะงั้นเรอะ ! อ้ากกกกก !

月姫

Tsukihime

A piece of blue glass moon

เจ้าหญิงจันทรา

คำเตือน : เกิน 25% เป็นการดำน้ำ
แปลมาจาก Official Web Site (Type-Moon)

Tsukihime

A piece of blue glass moon

“เศษเสี้ยวจันทรา” (A piece of glass moon) ที่เกิดขึ้นใหม่---------

เรื่องราวของเด็กหนุ่มที่เกี่ยวข้องกับผีดูดเลือด

Visual Novel แนวลึกลับที่จัดทำโดยนาสุ คิโนโกะและ Type-Moon บัดนี้ได้ถือกำเนิดขึ้นใหม่แล้ว---------

“Tsukihime -A Piece of Blue Glass Moon-” คือเรื่องราวที่จะเล่าถึง “จันทร์เบื้องหน้า” ซึ่งร้อยเรียงขึ้นมาจากเรื่องราว 2 บทได้แก่ “เจ้าหญิงจันทรา” ที่เป็นเนื้อเรื่องของอัลเควด และ “สายรุ้งรัตติกาล” ซึ่งเป็นเนื้อเรื่องของชิเอล

ในการ remake ครั้งนี้ เนื้อเรื่องที่ถูกแยกส่วนแล้วประกอบขึ้นใหม่ด้วยตัวของนาสุ คิโนโกะเองนั้น ได้เปลี่ยนเวทีของเรื่องไปเป็นโตเกียวในช่วงปี 2010 แล้วเพิ่มปริมาณเนื้อหาขึ้นไปอีก การเปลี่ยนเวทีของเรื่องนี้จะทำให้รู้สึกได้ถึงความสมจริงและความตึงเครียด

ผลงานซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของ TYPE-MOON นี้จะถูกฉายออกมาด้วยภาพ เอฟเฟคและดนตรีอันละเอียดงดงามซึ่งได้พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

แม้จะน่าคิดถึง แต่ก็เป็นผลงานใหม่

Story

Intro

อา---------

คืนนี้ พระจันทร์ช่างงดงามเหลือเกิน---------

ในวัยเด็ก โทโนะ ชิกิได้รับบาดเจ็บหนักจากอุบัติเหตุจราจร

หลังจากนั้นก็ถูกนำไปฝากไว้กับญาติห่างๆราวกับต้องการไล่ให้พ้นๆไป

อยู่มาวันหนึ่ง ข่าวการตายของโทโนะ มากิฮิสะผู้เป็นพ่อได้ส่งมาถึงเขาที่ใช้ชีวิตธรรมดาอยู่อย่างสงบ

ชิกิถูกเรียกกลับมายังบ้านเดิม

ที่รอเขาอยู่คืออากิฮะ น้องสาวซึ่งรับสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูลต่อจากพ่อ แล้วก็เมดสองคน

ชีวิตในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลโทโนะซึ่งได้เริ่มต้นขึ้นใหม่

ตระกูลซึ่งรับสืบทอดธรรมเนียมมาแต่อดีตกาล

ชีวิตความเป็นอยู่ในคฤหาสน์หรูที่ไม่คู่ควรกับตน

ระหว่างที่เศษเสี้ยวของความทรงจำในวันวานค่อยๆถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งจากทิวทัศน์แบบเดียวกับในอดีต

โทโนะ ชิกิก็ได้สวนทางกับสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างมนุษย์------

“Tsukihime” ผลงานชิ้นโบแดงซึ่งเป็น Visual Novel แนวลึกลับที่สร้างขึ้นในฐานะโดจินเกมเมื่อปี 1999 และจนปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นที่เล่าขานกันอยู่

บัดนี้ได้ผ่านเวลากว่า 20 ปี และถือกำเนิดขึ้นใหม่ ณ ที่นี้แล้ว !!

Arcueid Route

โทโนะ ชิกิ เด็กนักเรียนมัธยมปลายที่นับตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุเมื่อ 7 ปีก่อนก็ถูกนำไปฝากไว้กับญาติห่างๆ

จากการตายของพ่อ เขาจึงถูกเรียกกลับมายังบ้านเดิมซึ่งเป็นตระกูลมีชื่อเสียง

ชีวิตประจำวันที่เริ่มขึ้นใหม่ในคฤหาสน์อันใหญ่โตมโหฬาร

ทว่า ก็เหมือนจะมีเค้าลางของความไม่สงบอยู่ยังไงไม่รู้

อยู่มาวันหนึ่ง

ขณะที่สติสัมปชัญญะเลือนราง ชิกิได้สวนทางกับหญิงสาวคนหนึ่ง

การพบพานกับหญิงสาวคนนั้นที่ใช้ชื่อว่าอัลเควดได้ทำให้ชิกิถูกลากเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ซึ่งเกินกว่าภูมิปัญญาของมนุษย์จะหยั่งถึง

การต่อสู้ระหว่างเหล่าผู้ไม่ใช่มนุษย์---------การต่อสู้ของเหล่า “ผีดูดเลือด”

Ciel Route

จากความบังเอิญที่ขึ้นรถไฟฟ้าคันเดียวกัน

ระยะห่างระหว่างชิกิกับรุ่นพี่ชิเอลซึ่งเป็นคนดังของโรงเรียนเลยกระชั้นชิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว

และอาริฮิโกะผู้เป็นเพื่อนสนิทกับโนเอลที่เป็นครูเข้าใหม่เองก็มาผสมโรงด้วย

เป็นวันเวลาราวกับความฝันที่แต่ละวันผ่านไปอย่างครื้นเครง---------

ทว่า ช่วงเวลาเช่นนั้นเองก็ต่อเนื่องไปได้ไม่นานนัก

แรงกระตุ้นอยากฆ่าคนที่จู่ๆก็พลุ่งพล่านขึ้นมา

โศกนาฏกรรมที่ตนเองเป็นคนชักนำให้เกิดขึ้นได้ลากชิกิจมลงไปสู่ก้นบึ้งแห่งความสิ้นหวัง

สิ่งที่ถูกยื่นมาหาชิกิในตอนนั้นคือ…

ร่มหนึ่งคันกับคำพูดอันแสนอบอุ่น---------

ผู้ที่ช่วยเหลือจิตใจของเขา…

ไม่ใช่ใครอื่นใด แต่เป็นชิเอล

Character

โทโนะ　ชิกิ
遠野　志貴

ตัวเอกของเรื่อง

ดูเผินๆจะเห็นเป็นหนุ่มน้อยวรรณกรรมผู้อ่อนโยนและสงบเสงี่ยม

ทว่า อาจเป็นเพราะประสบการณ์ในอดีต เลยมีมุมมองต่อชีวิตและความตายที่แปลกออกไปเล็กน้อยเมื่อเทียบกับหนุ่มสาวรุ่นราวคราวเดียวกัน

เมื่อ 7 ปีก่อนได้เข้าไปพัวพันกับอุบัติเหตุจราจร ส่งผลให้นัยน์ตาของเขาซึ่งฟื้นขึ้นมาจากภาวะไม่ได้สตินั้นสามารถมองเห็น “เส้นที่วัตถุพังทลายได้ง่าย” เส้นซึ่งจะนำความตายมาสู่สรรพสิ่ง

แต่เพราะได้รับหนทางที่จะปิดกั้นการมองเห็นมันและแนวทางดำเนินชีวิตจาก “อาจารย์” จึงสามารถกลับมาใช้ชีวิตปกติธรรมดาที่ควรจะเป็นได้

หลังจากนั้นก็ถูกนำไปฝากไว้กับญาติห่างๆ ทว่า ด้วยการตายของพ่อจึงถูกเรียกกลับมายังบ้านหลักตระกูลโทโนะ

Arcueid Brunestud
アルクェイド･ブリュンスタッド

นางเอกหลักในผลงานชิ้นนี้

เป็นหญิงผู้มากด้วยปริศนาที่มีท่าทางใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนเด็กผิดกับรูปลักษณ์ภายนอกที่สง่างามไร้ที่ติ

มาเยือนเมืองโซยะด้วยเป้าหมายหนึ่ง แล้วจากการพบพานอันน่าตกตะลึง หลังจากนั้นจึงไปไหนมาไหนด้วยกันกับชิกิ

ตัวตนที่แท้จริงของเธอคือสิ่งซึ่งไม่ใช่มนุษย์ที่เรียกกันว่าแวมไพร์สายเลือดแท้---------เชื้อพระวงศ์ของเหล่า “ผีดูดเลือด” …ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ

สำหรับมนุษย์แล้ว แวมไพร์สายเลือดแท้ซึ่งมีสมรรถภาพทางกายเหลือล้นและไม่หวั่นเกรงต่อแสงตะวันนั้นถือเป็นภัยคุกคาม ทว่า ตัวอัลเควดกลับเข้าหาชิกิอย่างเป็นมิตรโดยไม่ดูดเลือดเหมือนอย่างในตำนาน

ส่วนเหตุผลจะเป็นเพราะอะไรนั้น แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร

Ciel
シエル

รุ่นพี่ที่โรงเรียนของชิกิ

มีจุดเด่นคือท่าทีกระฉับกระเฉง, ใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วก็แว่นตา

ด้วยกิริยามารยาทที่อ่อนหวานและนิสัยที่สุภาพกับทุกคน เลยได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากรอบข้างเป็นอย่างมาก และสำหรับชิกิแล้วก็ถือเป็นผู้คอยให้คำปรึกษาที่พึ่งพาได้ด้วย

ดูเหมือนจะเข้าออกห้องชมรมชงชาอยู่เป็นประจำตอนพักเที่ยงหรือหลังเลิกเรียน

ในเวลาที่ชิกิมาที่ห้องชมรมนี้ก็จะได้สนิทกับชิเอลมากขึ้นทีละน้อย เช่น คุยเรื่องทั่วไปกันบ้าง ได้รุ่นพี่เลี้ยงขนมสำหรับพิธีชงชาหรือคอยรับฟังคำปรึกษาบ้าง

นอกจากนี้เธอยังเป็นหญิงที่อาริฮิโกะผู้เป็นเพื่อนสนิทหลงใหลด้วย

เป็นคนที่เป็นเหมือนตัวแทนของชีวิตประจำวันอันสงบสุข

โทโนะ　อากิฮะ
遠野　秋葉

น้องสาวของชิกิ

เป็นผู้นำตระกูลสาวซึ่งรับสืบทอดตระกูลโทโนะ ตระกูลที่มีชื่อเสียง มาหลังการตายของพ่อ

ได้รับการอบรมศึกษามาเพื่อเป็นผู้สืบทอดตระกูลแทนชิกิ จึงมีความรู้และกิริยามารยาทที่เหมาะสมคู่ควรกับการเป็นตระกูลมีชื่อ แต่เพื่อเป็นการชดเชยสิ่งเหล่านั้น อากิฮะก็ต้องสูญเสียความเป็นเด็กสาวที่เหมาะสมกับวัยไป

มีความรู้สึกซับซ้อนต่อชิกิผู้เป็นพี่ชายซึ่งห่างเหินกันมานาน 7 ปี แม้จะคาดหวังการใช้ชีวิตที่สมกับเป็นคนในสังคมชั้นสูงจากชิกิ แต่ก็เหมือนจะคอยเป็นห่วงเรื่องผลตกค้างจากอุบัติเหตุในอดีตหรือการคบหากับเหล่าผองเพื่อนที่แปลกๆของเขาอยู่

ดูเหมือนเธอจะรู้ความลับบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับชิกิ ทว่า……

ฮิซุย
翡翠

คนรับใช้ฝาแฝดที่ทำงานรับใช้ตระกูลโทโนะ เป็นแฝดคนน้อง

ความสัมพันธ์พี่น้องนั้นจัดว่ารักใคร่กลมเกลียวกันดีมาก ทั้งคู่จะทำงานไปพร้อมกับคอยช่วยเหลือกันในเรื่องที่อีกฝ่ายไม่ถนัดไปด้วย โดยโคฮาคุจะทำอาหาร ส่วนฮิซุยจะทำความสะอาด

ตรงข้ามกับโคฮาคุ จะใส่ชุดเมดแบบคลาสสิคสไตล์ตะวันตก

เงียบขรึมและขาดการแสดงออกทางความรู้สึก บางครั้งยังให้ความรู้สึกราวกับเป็นเครื่องจักรด้วยซ้ำ แต่การอุทิศตนที่เธอมีต่อชิกินั้นเรียกได้ว่าไม่ธรรมดา

นับตั้งแต่ที่เขากลับมาที่คฤหาสน์ ฮิซุยก็ได้รับหน้าที่คอยให้การดูแลในฐานะเมดส่วนตัว การมาปลุกในเวลาตื่นนอนเองก็เป็นหน้าที่ของเธอเช่นกัน

เพราะแบบนั้น กรณีที่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายของชิกิ เธอมักจะสังเกตเห็นได้ก่อนเป็นคนแรก

โคฮาคุ
琥珀

คนรับใช้ฝาแฝดที่ทำงานรับใช้ตระกูลโทโนะ เป็นแฝดคนพี่

เนื่องจากคนรับใช้คนอื่นทุกคนนอกจากฮิซุยกับโคฮาคุโดนเลิกจ้าง ปัจจุบันงานดูแลคฤหาสน์ทั้งหมดจึงถูกมอบหมายให้กับทั้งคู่

เป็นหญิงสาวร่าเริงผู้แต่งกายแบบสมัยก่อนที่จะสวมผ้ากันเปื้อนทับชุดญี่ปุ่น และยิ้มอยู่เสมอไม่เคยขาด

แต่ในอีกด้านหนึ่งก็มีความแหวกแนวที่จะทำให้อีกฝ่ายไหลไปตามจังหวะของเธอด้วย

กิริยาวาจาที่เหมือนกับเป็นการหยอกเล่นของเธอนั้นแม้แต่อากิฮะผู้เป็นเจ้านายเองก็ยังต้องลำบากใจ

ในคฤหาสน์นั้นจะเป็นคุณสุดยอดแม่บ้านที่นอกจากจะคอยดูแลเรื่องรอบตัวอากิฮะแล้ว ยังทำงานบ้านทั่วไป และดูแลไปถึงสภาพร่างกายของชิกิด้วย

อินุอิ　อาริฮิโกะ
乾　有彦

เพื่อนร่วมชั้นที่โรงเรียนของชิกิ

เด็กหนุ่มเสเพลผู้เป็นเพื่อนสมัยเด็กที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น แล้วยังเป็นเพื่อนสนิทที่คบหากันได้อย่างเป็นกันเองด้วย

ไม่ค่อยพบเห็นเขาในห้องเรียนได้บ่อยนัก และเหมือนจะถูกพวกเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นเว้นระยะออกห่างยังไงไม่รู้ด้วย แต่โดยปกติแล้วจะเป็นเด็กหนุ่มนิสัยดีผู้ร่าเริง และดูเหมือนจะพยายามใส่ใจไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับรอบข้างอยู่เสมอ

โดยเฉพาะกับครอบครัวหรือคนสนิทนั้นจะมีความรอบคอบระมัดระวังอยู่ ในอดีตชิกิเองก็เคยได้รับความช่วยเหลือจากเขาอยู่หลายครั้ง

ยูมิซึกะ　ซัตสึกิ
弓塚　さつき

เพื่อนร่วมชั้นที่โรงเรียนของชิกิ

เป็นเด็กสาวที่เข้ากับคนอื่นง่าย และยังเป็นที่ชื่นชอบจากรอบข้างด้วยในฐานะที่เป็นเหมือนมาสคอตหรือไอดอลของชั้นเรียน

กับชิกินั้นรู้จักหน้าค่าตากันตั้งแต่สมัยมัธยมต้น และดีใจที่คราวนี้ได้มาเรียนห้องเดียวกัน

อนึ่ง อาจเป็นเพราะนิสัยสงบเสงี่ยมเรียบร้อยทำพิษ ความรู้สึกที่เธอแอบซ่อนเอาไว้เลยสื่อไปไม่ถึงชิกิเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว

Keyword

อุบัติเหตุเมื่อ 7 ปีก่อน

อุบัติเหตุจราจรซึ่งเกิดขึ้นกับตัวชิกิในวัยเด็ก

ชิกิได้รับบาดเจ็บหนักขนาดที่ “ไม่รอดแน่นอน” และแม้ในปัจจุบันที่เขาโตขึ้นมาแล้ว แผลเป็นที่หน้าอกซึ่งเกิดขึ้นในตอนนั้นก็ยังคงหลงเหลืออยู่โดยไม่เลือนหายไป