เนื้อเรื่องก็ประมาณ… “นามิชิมะ อิตสึกิ” ตัวเอกของเรื่องเป็นเด็กหนุ่มผู้อาศัยในหมู่บ้านทัตสึมิยะซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของคิวชู เขาใช้ชีวิตในหมู่บ้านแสนสงบแห่งนั้นด้วยกันกับ “อุทสึมิ ฮิโนวะ” เพื่อนสมัยเด็กอายุเท่ากันที่ระยะห่างใกล้ชิดกันมาก และ “โองิริฮาตะ อาโอย” เพื่อนสมัยเด็กผู้ขี้อายที่อายุน้อยกว่าปีนึง ในวัยเด็กทั้งสามได้สูญเสีย “ยามาโตะ อายาเนะ” ผู้เป็นเพื่อนสนิทไปเพราะอุบัติเหตุ การตายของเธอส่งอิทธิพลอันใหญ่หลวงต่อพวกเขา ปัจจุบันแม้เวลาจะผ่านไปสิบปีแล้ว ทั้งสามก็ยังคงใช้ชีวิตแต่ละวันไปพร้อมกับนึกถึงอายาเนะไปด้วย
วันหนึ่งในฤดูร้อน อิตสึกิได้ลงไปช่วยเด็กที่กำลังจมน้ำในอ่าวเล็กริมทะเล อ่าวแห่งนี้อันตรายมากจนห้ามว่ายน้ำและเป็นสถานที่ที่อายาเนะจบชีวิตลงไป ทำให้แม้แต่อิตสึกิเองก็ว่ายไม่ไหว แล้วในขณะที่สติของเขากำลังเลือนลางนั้นเอง เขาก็ได้เห็นนางเงือกว่ายน้ำเข้ามาช่วย… อิตสึกิรอดชีวิตจากอุบัติเหตุจมน้ำมาได้อย่างเป็นปริศนา จากนั้นไม่กี่วันต่อมาก็มีนักเรียนใหม่ชื่อ “ทาจิบานะ ไอนะ” ย้ายโรงเรียนมา แล้วในทันทีที่อิตสึกิได้พบเธอ เขาก็ต้องตกใจ เพราะไอนะนั้นดูคล้ายกับนางเงือกที่ช่วยชีวิตเขาไว้มาก
“ทาจิบานะ ไอนะ” นั้นมีความลับอยู่ ความจริงแล้วเธอคือนางเงือก ในโลกนี้มีเงือกอยู่จริง และยังมีโรคประหลาดที่ทำให้เงือกกลายเป็นมนุษย์ จนต้องมาใช้ชีวิตบนบกอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยราวๆร้อยปีจะมีเงือกที่มีอาการนี้โผล่มาหนึ่งคน ซึ่งคราวนี้ก็คือไอนะ แล้วศาลเจ้าซึ่งเป็นบ้านของฮิโนวะจะคอยรับดูแลเงือกเหล่านั้น… นอกจากเรื่องที่เป็นนางเงือกแล้ว ไอนะยังมีความลับอีกอย่างหนึ่งคือเธอเคยเป็นเพื่อนสนิทของ “ยามาโตะ อายาเนะ” และเป็นสาเหตุให้อายาเนะต้องตาย ไอนะจึงตัดสินใจว่าในเมื่อต้องมาใช้ชีวิตอยู่บนบก เธอก็จะขอใช้ชีวิตร่วมกันกับอิตสึกิ, ฮิโนวะและอาโอย ใช้ชีวิตไปแทน “ยามาโตะ อายาเนะ” เพื่อนคนสำคัญที่ต้องจบชีวิตลงไปเพราะเธอ… ด้วยเหตุนี้ ไอนะจึงเข้ามาเป็นเพื่อนกับอิตสึกิ, ฮิโนวะและอาโอย โดยปิดบังเรื่องอายาเนะไว้
พล็อตเรื่องก็ประมาณนี้ครับ พอเล่น Trial Version แล้ว ผมก็ต้องอุทานออกมาในใจว่า “นี่มันเกม Yukiiro Sign เวอร์ชั่นหน้าร้อนชัดๆ” ทั้งสไตล์การเล่าเรื่อง ทั้งคาแรคเตอร์ คล้ายกันสุดๆ ไอนะคือสเวตลานาที่ลดความบ้าลง ฮิโนวะคือมิคุเวอร์ชั่นไม่คูล ส่วยอาโอยก็เทียบได้กับคาโกะ เพราะแบบนั้น ผมที่ถูกใจ Yukiiro Sign กับมิคุอยู่แล้วเลยถูกใจเกมนี้ด้วยครับ และแน่นอนว่านางเอกที่ถูกใจที่สุดต้องเป็น “อุทสึมิ ฮิโนวะ” ซึ่งเทียบได้กับมิคุใน Yukiiro Sign ถูกใจคาแรคเตอร์เพื่อนสมัยเด็กที่ใจเย็นและสนิทกับตัวเอกแบบนี้มากเลยล่ะครับ แถมคาแรคเตอร์ของฮิโนวะยังเป็นการผสมผสานปัจจัยที่เข้ากันได้ยากอย่างความใจเย็นและความขี้เล่น เลยได้เห็นเพื่อนสมัยเด็กที่แปลกใหม่ไปอีกแบบหนึ่ง
นอกนั้นก็… ไม่รู้ว่าคนเขียนบทเป็นอะไรกับ Heavy Metal เลยใส่มุกเฮฟวี่เมทัลมาตั้งแต่เกม Aonatsu Line, Yukiiro Sign ยันเกมนี้ Kanata no Ningyo Hime แถมนางเอกที่ผมถูกใจที่สุดในแต่ละเกมก็ดันเป็นคุณหนูเฮฟวี่เมทัลซะงั้น (ยุย, มิคุ, ฮิโนวะ)
แปลมาจาก Official Web Site (Wonder Fool)
มันคือการที่เงือกสูญเสียความเป็นเงือก
จนต้องใช้ชีวิตไปในฐานะมนุษย์อย่างเลี่ยงไม่ได้
ความแปดเปื้อนได้เชื้อเชิญความลับเข้ามา
และความลับก็ทำให้หวนคะนึงถึงอดีต
เจ้าหญิงเงือกมุ่งไปสู่โลกใบใหม่พร้อมกับสิ่งเหล่านั้น
โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าสิ่งนั้นจะนำไปสู่อนาคตซึ่งแม้แต่เจ้าตัวก็ไม่คาดคิด------
ณ ฤดูร้อนปีที่ 10 นับจากที่สูญเสียเพื่อนคนสำคัญไป
ในช่วงที่อีกไม่กี่วันจะถึงปิดเทอมหน้าร้อน
สามัญสำนึกของนามิชิมะ อิตสึกิก็ต้องมีอันเปลี่ยนแปลงไปจากการได้พบพานกับนางเงือก
การพบพานกับทาจิบานะ
ไอนะ......นางเงือกที่ช่วยชีวิตตนไว้ที่ชายทะเล
นั่นคือการเปิดม่านขึ้นของเรื่องราวในฤดูร้อนหนึ่งเช่นกัน
ทาจิบานะ ไอนะ อดีตเจ้าหญิงเงือกผู้กลายเป็นมนุษย์เพราะได้รับ
"ความแปดเปื้อน"
เธอนั้นเป็นเหมือนกลุ่มก้อนของความกระตือรือร้นและความอยากรู้อยากเห็น
อุทสึมิ ฮิโนวะ ลูกสาวคนโตของศาลเจ้านั้นใช้ชีวิตร่วมกับไอนะไปในฐานะผู้มีหน้าที่ดูแลและเพื่อนสนิท
โองิริฮาตะ อาโอย
ผู้ขี้อายและอ่อนโยนยิ่งกว่าใคร ได้ยอมรับไอนะอย่างบริสุทธิ์ใจโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเงือก
ทางเลือกสองทางที่ถูกชี้ให้เห็นในฤดูร้อนอันแสนสั้น
จะก้าวเดินเข้าไปอีกก้าวแล้วเผยความลับกับความรู้สึกของตนเองออกมา
หรือว่าจะเก็บงำมันไว้ในใจทั้งๆอย่างนั้น
นี่คือเรื่องราวในช่วงเวลาที่แม้จะอ่อนโยนแต่ก็แสนสั้น
เป็นเรื่องราวในฤดูร้อนหนึ่งเพื่อหันมาเผชิญหน้ากับอดีตและความลับของตนเอง
ฤดูร้อน ทิวทัศน์ซึ่งตราตรึงอยู่ในความทรงจำวัยเด็กของใครสักคน
แสงตะวันที่ส่องสว่างสดใส
กลิ่นของทะเล
เสียงหัวเราะของเพื่อนที่ดังกว่าทุกๆครั้ง
สีสันของฤดูร้อน
สิ่งนั้นจะช่วยแต่งแต้มทิวทัศน์ขาวดำที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำวัยเด็ก
ความทรงจำอันแสนสำคัญ
แต่ก็เป็นความทรงจำที่เหมือนกับมีหนามเล็กๆทิ่มแทงอยู่ทั้งๆอย่างนั้น
ความขัดแย้งแต่ละอย่าง
แล้วก็…
การเริ่มก้าวเดิน
หนึ่งก้าวเพื่อสารภาพความลับ
หนึ่งก้าวเพื่อบอกกล่าวความรู้สึก
หนึ่งก้าวเพื่อทำความปรารถนาให้ลุล่วง
ทั้งหมดทุกก้าวนั้นเป็นเพราะอยากจะได้รับการยอมรับจากใครสักคนนอกจากตนเอง
ความแน่วแน่และความลังเล แล้วก็ความหวังและความเสียใจภายหลัง
ณ ปลายทางที่ได้รวบรวมความกล้าก้าวเดินไปนั้นมีบทสรุปอันแสนอ่อนโยนรออยู่
นามิชิมะ อิตสึกิ
波島 伊月
รักหมู่บ้านทัตสึมิยะซึ่งเป็นบ้านเกิดเป็นอย่างมาก
ปัจจุบันอาศัยอยู่คนเดียวในบ้านที่ปู่กับย่าเหลือทิ้งไว้ให้
นิสัยนั้นสมกับเป็นคนในหมู่บ้านทัตสึมิยะ คือโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนเร่าร้อนและใสซื่อ
ขยันขันแข็งกับงานอย่างพวกการซ่อมแซมบ้านของผู้สูงอายุ,
การช่วยงานในไร่
เป็นประเภทมีความกระตือรือร้นที่จะริเริ่มลงมือทำก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้ามาปรึกษา
橘 藍魚
ชั้นปี : นักเรียนปี 2
วันเกิด : 10 ตุลาคม
กรุ๊ปเลือด : O
ส่วนสูง : 160 เซนติเมตร
สัดส่วน : 87-57-88
สิ่งที่ชอบ : หมู่บ้านทัตสึมิยะ, ข้าว, เพื่อน
สิ่งที่เกลียด : บรรยากาศหงอยเหงา
อดีตเจ้าหญิงเงือกผู้ต้องมาใช้ชีวิตบนบกอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะรับสิ่งที่เรียกว่า
“ความแปดเปื้อน” มา
และเป็นเผ่าพันธุ์เงือกที่ตระกูลของอุทสึมิ
ฮิโนวะให้การเคารพบวงสรวงอยู่ด้วย
กับอุทสึมิ ฮิโนวะซึ่งเป็นผู้มีหน้าที่ดูแลและอาศัยอยู่ด้วยกันนั้น
ได้ก้าวข้ามเผ่าพันธุ์หรือฐานะแล้วกลายเป็นความสัมพันธ์เพื่อนสนิทที่ทั้งตนเองและรอบข้างยอมรับ
ขณะที่เริงร่ากับชีวิตความเป็นอยู่บนบก ก็ให้ความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดกับมิตรภาพระหว่างผองเพื่อนที่คบหากันได้อย่างสบายอารมณ์ซึ่งเพิ่งจะเคยมีเป็นครั้งแรก
内海 日輪
ชั้นปี : นักเรียนปี 2
วันเกิด : 8 ธันวาคม
กรุ๊ปเลือด : AB
ส่วนสูง : 163 เซนติเมตร
สัดส่วน : 88-58-85
สิ่งที่ชอบ : เงือก, เพื่อน, ผู้อาศัยในหมู่บ้านทัตสึมิยะ
สิ่งที่เกลียด : คนที่ดูถูกหมู่บ้าน
ผู้มีหน้าที่คอยดูแลไอนะที่ต้องมาใช้ชีวิตบนบกเพราะ
“ความแปดเปื้อน”
และเป็นเพื่อนสนิทด้วย
รับหน้าที่เป็นผู้ดูแลไอนะที่ขึ้นมาบนบก
มีศรัทธาแรงกล้ามาแต่เดิมอยู่แล้ว และทีแรกตั้งใจว่าจะเคารพบวงสรวงไอนะในฐานะเทพเจ้า
ทว่า ความคิดนั้นก็เปลี่ยนแปลงไปจากการที่ได้สัมผัสทำความรู้จักกับเธอ
สำหรับไอนะแล้วถือเป็นเพื่อนสนิท และในเวลาเดียวกันก็ถือเป็นคนที่ปฏิบัติกับเธออย่างเท่าเทียมเป็นครั้งแรกนับจากที่กลายเป็นมนุษย์ด้วย
鬼切畑 葵
ชั้นปี : นักเรียนปี 1
วันเกิด : 3 มีนาคม
กรุ๊ปเลือด : B
ส่วนสูง : 157 เซนติเมตร
สัดส่วน : 85-56-83
สิ่งที่ชอบ : เพื่อน, หมู่บ้านทัตสึมิยะ, นิทานภาพ
สิ่งที่เกลียด : คนน่ากลัว, คนเซ้าซี้
เพื่อนที่คบหากันมาตั้งแต่เมื่อก่อน
อายุน้อยกว่าตัวเอกอยู่หนึ่งปี
ขี้อายและขี้กลัว
แต่ความจริงแล้วเป็นคนมีจิตใจเข้มแข็งและหัวรั้นยิ่งกว่าใคร
ความฝันที่มีมาตั้งแต่เด็กคือการเป็นนักวาดนิทานภาพ
ดูเหมือนเจ้าตัวจะหลงใหลพวกไอนะกับฮิโนวะอยู่
แต่ในความเป็นจริงนั้น ในหมู่พวกเธอแล้ว อาโอยถือเป็นคนที่มีสามัญสำนึกปกติดีที่สุด
------หรือก็คือ เป็นคนลำบากนั่นเอง
赤江 知夏
เพื่อนที่อายุเท่ากับตัวเอก มีฉายาว่า “โกะเซ็น”
บ้านเป็นตระกูลที่ในหมู่บ้านทัตสึมิยะแล้วถือว่ามีชื่อเสียงเคียงคู่กับตระกูลอุทสึมิ
ปู่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนปัจจุบัน และพ่อเป็นสมาชิกสภาหมู่บ้าน
ความฝันในอนาคตของเธอคือการได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านหญิงคนแรกในประวัติศาสตร์หมู่บ้านทัตสึมิยะ
เป็นคนดึงดันในความคิดของตัวเองและมีนิสัยที่แปลกเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
แต่ก็เป็นประเภทมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและมีสามัญสำนึกดีผิดคาด
寺原 沙織
คนรู้จักที่คบหากับพวกตัวเอกมาตั้งแต่เมื่อก่อน
บอกว่าตนเองเป็น “พี่สาวผู้พึ่งพาได้”
อนึ่ง เจ้าตัวแค่พูดเองเออเองแบบนั้นเฉยๆ
เป็นครูในโรงเรียนที่พวกตัวเอกเรียนอยู่ด้วย
บอกว่าตนเองเป็น “ครูผู้มีความสามารถ”
อนึ่ง เจ้าตัวแค่พูดเองเออเองแบบนั้นเฉยๆ
เนื่องจากเป็นคนดีไม่มีพิษภัย จึงได้รับความช่วยเหลือจากรอบข้าง เรื่องต่างๆเลยไปได้ดี
内海 隼人
น้องชายของอุทสึมิ ฮิโนวะ และเป็นเหมือนน้องชายของตัวเอก
เป็นเด็กหนุ่มแนวสดใสร่าเริงที่สังกัดอยู่ชมรมเบสบอล
ทว่า ก็มักจะต้องหัวปั่นอยู่บ่อยครั้งเพราะพี่สาวผู้มีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
เป็นคนลำบากที่พอไปตบมุกใส่พี่สาวก็จะโดนบอกว่า “เป็นแค่ฮายาโตะแท้ๆ อวดดีจังเลยนะคะ……”
橘 鈴魚
น้องสาวของไอนะ และเป็นเจ้าหญิงเงือกองค์ปัจจุบันที่รับช่วงต่อจากเธอ
ภายนอกแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรออกมาให้เห็น
แต่จริงๆแล้วเป็นเด็กสาวอ่อนโยนที่รู้จักเอาใจใส่ผู้อื่น
แล้วที่จริงก็ขี้แยและขี้อ้อนผิดคาด
ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ทำได้อย่างคล่องแคล่ว อีกทั้งยังไม่รังเกียจการทุ่มเทพยายาม
แล้วยังเป็นประเภทที่ไม่ชอบแสดงความพยายามออกมาให้คนอื่นเห็นด้วย
大和 綾音
เพื่อนที่คบหากับพวกตัวเอกมาตั้งแต่เมื่อก่อน
และปัจจุบันเป็นบุคคลผู้ล่วงลับ
ตัวตนของเธอซึ่งจากไปเมื่อ 10
ปีก่อนนั้นได้ส่งอิทธิพลอันใหญ่หลวงต่อพวกเขา
นิสัยนั้นบริสุทธิ์ไร้เดียงสาและดึงดันกับความคิดของตัวเอง
เคยเป็นเหมือนหัวหน้าของพวกเด็กๆในหมู่บ้าน
หมู่บ้านทัตสึมิยะ
หมู่บ้านอันแสนสงบที่เบื้องหน้าเป็นทะเลและเบื้องหลังรายล้อมด้วยภูเขา
ท้องทะเลซึ่งแผ่ขยายออกไปเบื้องหน้านั้นอยู่คู่กับหมู่บ้านมาช้านาน
และมอบความอุดมสมบูรณ์ด้านการประมงให้
ส่วนภูเขาที่อยู่ด้านหลังก็มอบความอุดมสมบูรณ์มากมายให้
ซึ่งรวมถึงไม้ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผลิตภัณฑ์ขึ้นชื่อของหมู่บ้านด้วย
ความสัมพันธ์ผู้คนนั้นใกล้ชิดกันมาก ไม่ว่าจะดีหรือร้ายยังไง
ข่าวลือก็จะแพร่ออกไปทันที
ชาวหมู่บ้านจะแสดงความรู้สึกออกมามากและเลือดร้อน
แต่ในส่วนนั้นก็มีความเห็นอกเห็นใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากตามไปด้วย และกับคนที่ยอมรับไปครั้งหนึ่งแล้วนั้นจะจริงใจด้วย
มีตำนานที่เกี่ยวข้องกับเงือกอยู่มากด้วย
และปัจจุบันเองก็ยังได้รับการเล่าขานกันรุ่นต่อรุ่นจากพ่อแม่ไปสู่ลูกอยู่
แล้วที่ศาลเจ้าเพียงหนึ่งเดียวในหมู่บ้านแห่งนี้ซึ่งเคารพบูชานางเงือก
ก็มีชาวหมู่บ้านมาเยือนเพื่อสักการะบูชาอยู่บ่อยครั้ง
สำหรับชนบทในช่วงหลังๆมานี้แล้วจัดว่าหายากที่ไม่ค่อยมีการย้ายถิ่นฐานของหนุ่มสาวไปสู่ตัวเมือง
การลดลงของประชากรจึงเป็นไปแบบไม่รุนแรง
ส่วนเหตุผลนั้นก็คือความรักบ้านเกิดอย่างเหนียวแน่นที่เหล่าคนหนุ่มสาวมีให้กับหมู่บ้าน
นั่นคือหมู่บ้านทัตสึมิยะซึ่งเป็นเวทีของผลงานชิ้นนี้
ทิวทัศน์ไร่นา
ทางไปโรงเรียนที่ทำให้สัมผัสถึงความเงียบสงบได้อย่างเพียงพอ
สองฟากของถนนมีไร่หรือทุ่งนาแผ่ขยายออกไป
ในหน้าร้อนจะเต็มไปด้วยเสียงจักจั่นและกลิ่นของต้นหญ้า
ตอนกลางคืนไม่ค่อยมีไฟทาง แต่ก็ไม่ค่อยมีรถและคนสัญจรเช่นกัน เลยไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นมาหลายสิบปีแล้ว
ศาลเจ้าทัตสึมิยะ
พื้นที่ของศาลเจ้าซึ่งเป็นบ้านของอุทสึมิ
ฮิโนวะ
ตั้งอยู่บริเวณใกล้กับยอดเขา และห้อมล้อมด้วยแมกไม้
ค่อนข้างเย็นแม้จะเป็นช่วงกลางฤดูร้อน ให้บรรยากาศของความศักดิ์สิทธิ์ในรูปแบบหนึ่ง
เป็นศูนย์รวมความศรัทธาของผู้คนในหมู่บ้าน มีผู้มาเยือนเพื่อสักการะแทบทุกวัน
แหลม
แหลมที่สามารถกวาดสายตามองทะเลได้อย่างทั่วถึง
อยู่ติดกับเส้นทางจักรยานที่ได้รับความนิยม
เป็นสถานที่ที่อาโอยชอบ เธอมักจะมาสเก็ตช์ภาพหรือคิดวางแผนนิทานภาพอยู่ที่นี่บ่อยๆ
แล้วยังเป็นจุดขึ้นชื่ออย่างลับๆอีกด้วย และมีนักท่องเที่ยวมาถ่ายรูปที่นี่มากเช่นกัน
ริมลำธาร
มักจะมีแต่ทะเลที่ได้รับความสนใจ แต่ลำธารของหมู่บ้านทัตสึมิยะเองก็ใสสะอาดมาก
เป็นจุดที่เหมาะกับการตกปลาริมลำธารใกล้ต้นน้ำอย่างแท้จริง
ถูกใช้เป็นน้ำสำหรับอุปโภคบริโภคเช่นกัน และคุณภาพน้ำยอดเยี่ยมขนาดที่แม้จะดื่มไปทั้งๆอย่างนั้นเลยก็ไม่มีปัญหาด้วย
ร้านโองิริฮาตะ
ร้านขายของชำเพียงหนึ่งเดียวในหมู่บ้าน
ซึ่งพ่อแม่ของอาโอยเป็นคนดูแลกิจการอยู่
เป็นร้านจิปาถะที่มีสารพัดตั้งแต่ของใช้ในชีวิตประจำวันยันอาหาร
ม้านั่งที่อยู่หน้าร้านนั้น
พอถึงปิดเทอมหน้าร้อนจะกลายเป็นแหล่งรวมตัวของพวกเด็กๆ แล้วไอศกรีมก็จะขายออกอย่างต่อเนื่อง
ในตอนนั้น คุณป้า(แม่ของอาโอย)ก็มักจะลดราคาให้ เลยเป็นร้านที่อ่อนโยนต่อกระเป๋าสตางค์ของพวกเด็กๆด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น